ونزوئلا كه در زمان رونق بازار نفت از درآمدهاي كافي برخوردار بود، با سقوط بهاي نفت در 2سال اخير از 100دلار به 40دلار و حتي كمتر در بازارهاي جهاني، امروز تورم بي‌سابقه 700درصدي، ركود اقتصادي و كمبود مواد اساسي را تجربه مي‌كند. مادورو، رئيس‌جمهور ونزوئلا حالا رئيس‌جمهور كشوري 28ميليون نفري است كه سه‌چهارم كالاهاي مورد نياز آن با پول حاصل از فروش نفت وارد مي‌شود و در شرايط خوب مالي هيچ صنعت و سرمايه‌گذاري در آن شكل نگرفته. سال‌ها درآمد دولت در راه آپارتمان‌سازي براي فقرا و ايجاد سيستم بهداشتي ارزان هزينه شده اما با افول قيمت نفت، نه بيمارستان‌هاي مجهز و نه خانه‌هاي نوساز نمي‌توانند نيازهاي اوليه مردم را برطرف كنند. وابستگي بودجه به نفت يكي از شباهت‌هاي موجود بين اقتصاد ايران و ونزوئلا است. با اين تفاوت كه كاهش بيش از حد ارزش پول ملي، تورم 3رقمي و يارانه‌هاي بي‌قاعده در ونزوئلا به شكل يك فاجعه تمام‌عيار درآمده و در كشور ما با كنترل تورم، ساماندهي يارانه‌ها و تلاش براي سرمايه‌گذاري اوضاع بهبود يافته است.
اما جداي از سياست‌هاي كلان اقتصادي، خشكسالي كه حالا دامن‌گير ونزوئلا شده و جيره‌بندي برق را در پي داشته، شايد يكي ديگر از تشابهات ما و اين كشور آمريكاي جنوبي باشد. براساس گزارش‌هاي علمي، در سال‌جاري ميلادي، يكي از گرم‌ترين تابستان‌هاي زمين را تجربه خواهيم كرد، بنابراين معضل انرژي تنها منحصر به چند كشور نخواهد بود. طبعا در اين ميان كشورهايي مانند ايران كه در مناطق خشك و نيمه‌خشك قرار دارند، در معرض آسيب بيشتري هستند. تابستان داغ امسال كه از اوايل ارديبهشت گرماي تند خود را به رخ ما كشيده، فرصت خوبي براي تمرين تغيير الگوي مصرف با نگاهي به وضعيت كشورهاي مشابه است؛ كشورهايي كه شايد هيچ‌گاه باورشان نمي‌شد كمبود منابع انرژي كار را به جايي بكشاند كه مجبور شوند مملكت را به حالت نيمه‌تعطيل دربياورند؛ باوري كه احتمالا بسياري از ما هم نداريم. اما عدم اصلاح الگوي كار و مصرف، همه‌مان را با هم به خطر خواهد انداخت.