بايد درخواست‌هاي خود را براساس توانايي‌هاي همسرمان تنظيم كنيم. لازمه موفقيت در اين امر آن است كه قبلا از حد توان او برآوردي داشته باشيم و همچنين حساب و كتاب سرانگشتي انجام دهيم. خيلي از مردهايي كه به راه‌هاي غلط كشيده مي‌شوند و دچار مفاسد اقتصادي مي‌شوند، خوب كه ريشه‌يابي مي‌كنيم به‌خاطر مسائل داخل خانه است؛يعني با اين پول كارمندي و كارگري نمي‌تواند هزينه زن و بچه‌اش را بدهد و تصور مي‌كند درخواست‌هايشان بالاتر از اين است و او مجبور است در كارهايي وارد شود كه نبايد بشود. كاسب‌هاي زيادي را ديده‌ايم كه فشار اقتصادي از طرف همسرشان است و او در عوضش به بقيه فشار مي‌آورد. حال مگر اين درصد اضافه كه او مي‌گيرد چقدر است؟ چقدر مي‌تواند مشكل مالي او را حل كند؟ ولي از بس كه فشار رويش است او مي‌آيد و با اين درصد اضافي، كل مالش را به حرام آلوده مي‌كند.
قبول داريم كه امروزه تجملات زندگي خيلي بيشتر از قبل شده اما آيا به همين اندازه هم صفايش بيشتر شده؟ اين همه خرج مي‌كنيم آخرش هم بعد از مهماني همه اوقاتشان تلخ است. خاصيت دنيا اين است. هرچه بيشتر در دنيا مي‌افتيم دردهايش و تلخي‌هايش هم بيشتر است. نگراني‌هايش هم بيشتر است. پس چرا تكلف بار خودمان كنيم؟ اين تنها نسبت به همسر نيست بلكه بايد انسان با همه خلق اينگونه باشد. پيامبر(ص) فرمودند و ما انا من المتكلفين؛ من آدم اهل تكلفي نيستم؛ يعني انسان در ارتباطش با جامعه نبايد طوري باشد كه آدم‌ها نسبت به او به تكلف بيفتند و فكر كنند كه مثلا حالا كه فلاني مهمان من است من بايد خيلي مايه بگذارم و كلي خرج كنم و پايين و بالا بگذارم. يكي از ويژگي‌هاي پيامبر اين بود كه خفيف‌المؤونه بودند و كثيرالمعونه. خيلي كم خرج بودند و زياد به ديگران كمك مي‌كردند. پيامبر خرج آنچناني نداشتند لذا آدم‌ها در برخورد با پيامبر به تكلف نمي‌خوردند. وقتي كه مرد از روي تكلف برود يك خرجي براي خانمش بكند خيلي بد است. يك وقت است طرف از روي عشق و صفا و در وقت توانمندي براي همسرش چيزي مي‌خرد اما يك موقع به‌خاطر تكلف و رودربايستي است و در اين صورت قطعا از خريد اين هديه لذت نمي‌برد و بيشتر حرص مي‌خورد و اذيت مي‌شود.