ارث گذاشتن بين همه مردم مشترك است اما ميراث توفيقي است كه فقط نصيب آدم‌هاي خاص مي‌شود. ارث يا همان «ماتَرَك» آن چيزي است كه از ته مانده زندگي آدم‌ها براي نسل بعد باقي مي‌ماند؛ مثل يك گوشي موبايل، دندان طلا، يك ماشين و مقداري پول، يا چندصد متر زمين در يكي از شهرك‌هاي اطراف شهر. هر آدمي، كم يا زياد از خود ارث به جاي مي‌گذارد، حتي اگر يك كلاه پشمي يا يك جفت جوراب پاره باشد. اما ميراث، زاييده افكار و اقدامات مؤثر آدم‌هاست.
ارث دست به‌دست مي‌چرخد و در اين دور تكراري، صاحب آن به فراموشي سپرده مي‌شود. سال‌هاي بعد، كمتر كسي يادش مي‌ماند كه اين ملك يا مغازه، مال كه بوده است. اما ميراث، تا جايي كه باقي بماند، نام مؤسس و باني خود را تبليغ و ترويج مي‌كند؛ مثل يك مدرسه خيرساز، يا درختان توت كنار يك خيابان يا فرزندان خوب يك پدر و مادر. ارث روزبه‌روز كمتر مي‌شود اما ميراث، زيادشده، رشد كرده و بر حوزه تأثيرش افزوده مي‌شود. ميراث يك معلم، شاگردان مؤدب و متعهدي است كه سلسله تربيت را ادامه داده و به ديگران مي‌آموزند.
ارث ممكن است عليه يك انسان وارد عمل شود اما ميراث، حجمي از ثواب و ياد نيك را براي او به ارمغان مي‌آورد. ممكن است مال باقيمانده از يك نفر به‌دليل سوء تدبير خودش، تلف شده يا حتي در مسير نادرست وارد شود اما نذورات و صدقات يك مؤمن، در دراز مدت براي او بهشت به ارمغان مي‌آورد.
يك شعر خالصانه براي اهل‌بيت(ع) سال‌ها سر زبان‌ها مي‌چرخد. «علي اي هماي رحمت» ميراث شهريار است. «الغدير» ميراث علامه اميني و «الميزان» ميراث علامه طباطبايي است. تابلوي «عصر عاشورا» ميراث فرشچيان و «مي‌ماني اي وطن» ميراث محمد نوري و پوسترهاي «ما مي‌توانيم» ميراث حسين سخاست. انقلاب اسلامي ايران هم ميراث امام خميني است.
به راستي ميراث من و شما چيست؟ ميراث داشتن آنچنان سخت و پيچيده نيست؛ پول و امكانات زياد نمي‌خواهد. بناگذاشتن يك رسم خوب داخل خانواده مي‌تواند براي ما بهترين ميراث باشد. بدانيم اگر خوب زندگي كنيم، ميراث خوبي به جاي خواهيم گذاشت.