به گزارش همشهري، 32سال مبارزه محمدعلي با بيماري پاركينسون سرانجام روز جمعه به پايان رسيد و يكي از افسانه‌اي‌ترين ورزشكاران تاريخ و روشن‌كننده مشعل المپيك 1996آتلانتا، سرانجام در 74سالگي تسليم مرگ شد. ماجراهاي زندگي او از همان آغاز چنان پرفراز و نشيب بود كه همه مي‌دانستند دير يا زود موضوع توليد فيلم‌هاي سينمايي، تلويزيوني و مستند مي‌شود. همين اتفاق هم افتاد و نخستين فيلم درباره بزرگ‌ترين مشتزن تاريخ در 1971با نام «علي مبارز» ساخته شد؛ فيلمي كه بيشتر بر مبارزه او با جو فريزر و دعواهاي پايان‌ناپذير اين دو رقيب هميشگي خارج از رينگ متمركز بود.
محمدعلي 6سال بعد در «بزرگ‌ترين» كه از روي زندگي او ساخته شده بود، به نقش خودش ظاهر شد و اجازه داد شخصيت تأثيرگذارش در سرتاسر فيلم بدرخشد. او در 1979در فيلم تلويزيوني «جاده آزادي» براساس داستاني واقعي نقش يك برده سابق را ايفا كرد كه تا عضويت در مجلس سنا پيش مي‌رود. نقش مقابل محمد علي را در اين فيلم كريس كريستوفرسن بر عهده داشت و فيلمنامه از زندگينامه خود او اقتباس شده بود.
- يك تجربه كارتوني
اواخر دهه1970 پاي محمدعلي به دنياي انيميشن و كارتون هم باز شد و او در «من بزرگ‌ترين هستم!: ماجراهاي محمدعلي» به جاي خودش حرف زد. شخصيتي كه هر شنبه صبح با صداي محمدعلي از تلويزيون آمريكا به خانه مردم مي‌رفت و براي مبارزه با اهريمنان دور دنيا مي‌گشت.
پس از آن، نوبت به مستندي رسيد كه درباره مبارزه تاريخي محمدعلي با جورج فورمن در زئير توليد شد و 20سال طول كشيد تا رنگ پرده را به‌خود ببيند. بزرگ‌ترين مشتزن تاريخ پرشورترين چهره خود را در مستند برنده اسكار «وقتي سلطان بوديم» به نمايش گذاشت.
فيلم روايتي مستند از مبارزه‌اي است كه اكتبر 1974در كينشازا برگزار و به «غرش در جنگل» معروف شد. يكي از مشهورترين جمله‌هايي كه محمدعلي در فيلم به زبان مي‌آورد، اشاره‌اي است به تاريخ برده‌داري آمريكا. او مي‌گويد: «من در آمريكا زندگي مي‌كنم اما آفريقا خانه سياهان است. من 400سال پيش برده بودم و به خانه مي‌روم تا كنار برادرانم مبارزه كنم.»
وقتي سلطان بوديم سال 1976به تهيه‌كنندگي و كارگرداني ليون گاست توليد شد اما به دلايل قانوني و مالي، بيش از 20سال طول كشيد تا پروژه به سرانجام برسد و پس از اكران، اسكار بهترين مستند را برد. در مسابقه‌اي كه در زئير آن روز و كنگوي امروز برگزار شد، محمد علي 32ساله در راند هشتم فورمن 24ساله را شكست داد تا قهرماني سنگين‌وزن جهان را دوباره به‌دست آورد؛ عنواني كه پس از خودداري از خدمت در ارتش آمريكا از او گرفته شده بود.
- فيلمي كه ماندگار شد
فيلم تلويزيوني «علي: يك قهرمان آمريكايي» در 2000، مستند «رودر رو با علي» گفت‌وگو با 10رقيب محمدعلي درباره تجربه مبارزه با او در 2009، «محاكمه‌هاي محمدعلي» در 2013، «من علي هستم» در 2014، ايفاي نقشي كوچك در «مرثيه‌اي براي يك سنگين‌وزن» در 1962، بازي در نمايشي موزيكال در برادوي در 1969و حضور كنار سيلوستر استالونه ستاره «راكي» در مراسم اعطاي جوايز اسكار 1977از ديگر نقش‌آفريني‌هاي او در دنياي سرگرمي است.
اما بي‌ترديد داستاني‌ترين و سينمايي‌ترين تصويري كه از محمد علي در ذهن داريم، «علي» به كارگرداني مايكل مان محصول 2001است؛ فيلمي كه ويل اسميت در نقش اصلي آن ظاهر و براي همين نقش نامزد دريافت اسكار بهترين بازيگر مرد شد. علي 10سال از زندگي مشتزن افسانه‌اي را از 1964تا 1974روايت مي‌كند و از دوره‌اي مي‌گويد كه او مسلمان مي‌شود، نامش را از كاسيوس كلي به محمدعلي تغيير مي‌دهد و با نرفتن به جنگ ويتنام، سياست‌هاي جنگ‌طلبانه دولت وقت آمريكا را به چالش مي‌كشد.
- دنيا شجاعت تو را فراموش نمي‌كند
مايكل مور، مستندساز جنجالي آمريكا كه با فيلم‌هايش سياست‌هاي دولت آمريكا را در سال‌هاي اخير به چالش كشيده، يكي از نخستين چهره‌هاي سينمايي بود كه بلافاصله پس از انتشار خبر مرگ محمد علي، به آن واكنش نشان داد. فيلمساز برنده اسكار در متني كوتاه در حساب شخصي خود چنين نوشت: «علي! ما هرگز شجاعت تو را در مقابله با قدرتمندان فراموش نمي‌كنيم. تو از دست عنوان و حرفه خود را به كشتن مردم ويتنام ترجيح دادي.» لايونل ريچي، خواننده معروف و پاتريشا آركت بازيگر سرشناس هم از ديگر چهره‌هاي دنياي هنر و سرگرمي بودند كه مرگ محمدعلي را تسليت گفتند.