كودكاني كه هرچند قوانين بين‌المللي، كار آنها را ممنوع كرده اما سختي روزگار هنوز بر قانون جهاني مي‌چربد. كاروان شهر دوستدار كودك در آستانه روز جهاني مقابله با كار كودكان، ميدان راه‌آهن تا تجريش را به همراه 20كودك كار پشت سر گذاشت تا با پشتوانه 14ساله سازمان بين‌المللي كار اعلام كند مقابله با كار كودك نيازمند همكاري دولت‌ها، كارفرمايان و سازمان‌هاي كار، جامعه مدني و ميليون‌ها انسان از سراسر جهان است. اكنون از مجموع كودكان كار و خيابان پايتخت كه تنها بخشي از آنها پشت چراغ قرمز و قطارهاي مترو به چشم‌مان مي‌آيند، 3500كودك در مراكز«پرتو» درس مي‌خوانند؛ مراكزي با همت سازمان‌هاي مردم نهاد و حمايت شهرداري كه در حال حاضر به 18مركز افزايش يافته و تلاش مي‌كند كودكان كار بازمانده از تحصيل را به كسب دانش و علم و مهارت ترغيب كند.
فرزاد هوشيار پارسيان مديرعامل سازمان خدمات اجتماعي شهرداري مي‌گويد: 90درصد اين كودكان خانواده دارند و شرايط زندگي‌شان آنها را به‌كار واداشته و درصد بسيار كمي از آنها در قالب باند فعاليت مي‌كنند. يعني اين تعداد از كودكان كار سهم بزرگي در تأمين معاش خانواده‌شان دارند كه يا پدر ندارند، يا معتاد است يا از كار افتاده. بخش قابل توجهي از اين كودكان نيز اتباع بيگانه هستند كه هر چه باشند باز هم كودكند و باز هم شهروندي كه فردايشان شايد به فرداي كودكان ما گره خورده باشد. گروه مردمي گلوريا به‌معناي دختر گلفروش روز گذشته از ميانه مسير به كاروان مقابله با كار كودك پيوست. «من هم يك كودك هستم» عنوان كمپيني است كه به همت اعضاي بسيار جوان اين گروه مردمي با حاميان بسيار از چهره‌هاي سرشناس و مردم دوستدار كودكان تشكيل شده. 10هزار شاخه گل و كتاب داستان هدايايي بود كه اعضاي كمپين به شهروندان اهدا كردند تا در مواجهه با كودكان كار به آنها هديه كنند. كودكاني مثل فؤاد و فاطمه كه هر چند دير اما امروز تحصيل مي‌كنند و آرزو دارند كه متخصص مغز و معلم شوند؛ حتي اگر كودكي‌شان به سرو غذا در مقابل مشتريان رستوران مركز شهر يا فال فروشي در ميدان تجريش گذشته باشد. آنها مي‌خواهند و ايمان دارند كه موفق مي‌شوند.