يكي از مهم‌ترين پروژه‌هاي عمراني سال‌هاي اخير كه با نگاه اجتماعي احداث شد، دوطبقه شدن بزرگراه صدر و تونل نيايش بود. اگرچه پيش از آن نيز درخصوص تمكيل پروژه امام علي(ع) بحث پيوست اجتماعي مطرح شد اما بسياري از كارشناسان پس از تكميل بزرگراه اعلام كردند كه به‌واسطه نقشه‌ها و برنامه‌ريزي‌هاي صورت گرفته پيشين اساسا نمي‌شد كه پيوست‌هاي اجتماعي را در مورد آن لحاظ كرد. اين اقدام حتي بعدها از سوي چند مدير ارشد شهري هم با اين واكنش روبه‌رو شد: «اگر رويكرد كنوني شهرداري تهران در آن زمان نيز حاكم بود، جلوي اينكه روي رودخانه‌اي بزرگراه احداث شود گرفته مي‌شد، البته در آن زمان مطالعات كافي در زمينه پيوست‌هاي اجتماعي و زيست‌محيطي نه‌تنها در تهران بلكه در دنيا وجود نداشت.» به هرحال نكته اساسي اينجاست كه در پديد آمدن يك‌پروژه فني و هنگام برنامه‌ريزي‌ها براي آن، مي‌بايست تمام پيامدهاي زيست‌محيطي، اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي به‌درستي مشخص شود. هراندازه مطالعات در اين زمينه تكميل‌تر باشد اثرات زيست‌محيطي و اجتماعي پروژه‌ها هنگام عمليات اجرايي و پس از اجرا قابل كنترل‌تر خواهد بود.
با وجود اين، همچنان بسياري از مديران شهري فعلي نسبت به كمبود مطالعات اجتماعي در اجراي پروژه‌ها هشدار مي‌دهند. نمونه اين افراد، چند تن از اعضاي شوراي شهر تهران مثل اقبال شاكري، اسماعيل دوستي و مجتبي شاكري هستند كه بعضا به پروژه‌هايي همچون پياده‌راه‌شدن 17شهريور تذكر مي‌دهند. در اين ميان چند عضو ديگر شورا همچون مرتضي طلايي، احمد مسجدجامعي و همچنين محمدباقر قاليباف، شهردار تهران معتقدند سنگفرش و پياده‌راه‌شدن خيابان‌هايي مثل 15خرداد و ناصرخسرو و داور در قلب تهران با مطالعات اجتماعي انجام شده است.اما به‌هرحال آنچه بايد در تهيه پيوست اجتماعي يك‌پروژه مدنظر در شهر تهران قرار بگيرد داراي 4مرحله است.