راستي كه در آفرينش آسمان‌ها و زمين و در پي يكديگر آمدن شب و روز و كشتي‌هايي كه در دريا روانند با آنچه به مردم سود مي‌رساند و [همچنين] آبي كه خدا از آسمان فرو فرستاده و با آن زمين را پس از مردنش زنده گردانيده و در آن هرگونه جنبنده‌اي پراكنده كرده و [نيز در] گردانيدن بادها و ابري كه ميان آسمان و زمين آرميده است براي گروهي كه مي‌انديشند واقعا نشانه‌هايي [گويا] وجود دارد» (164، بقره).
به‌عبارت «تصريف الرياح» در آيه فوق بنگريد. تا به حال در باب تصريف رياح فكر كرده‌ايد؟ اينكه آيات داراي تصريف هستند يعني چه؟
تصريف به‌معناي گردش، چرخاندن، گرديدن و منعطف‌شدن به هر سمتي است. كه در آن نمو و رشد فراهم مي‌شود، همچنين تصريف، بستر‌هاي متفاوتي براي تحقق دارد؛ در گياهان، در آسمان و ابرها و باد، در زمين و در انسان... .
تصريف در باد، باد را مي‌گرداند و مي‌چرخاند و باد، گرده‌هاي بارور را بلند مي‌كند و مي‌گرداند و گرده‌ها بر گياهان مي‌نشينند و ثمره‌اش مي‌شود آنچه در هستي وجود دارد، اعم از سبزه و... .
تصريف در انسان هم معني دارد.
بستر‌هاي مختلفي براي زندگي انسان در عالم دنيا به‌وجود مي‌آيد. او مي‌تواند هم‌راستاي اين بستر‌ها شود و خود را رشد دهد و به ارتقاي خود كمك كند. البته مي‌تواند شكل اصلي و قالب قبلي خود را نگه داشته و از جايي كه بوده تكان هم نخورد. در زندگي هر فرصت را بايد ديد و از آن موقعيت در رشد صفات مختلف خود استفاده كرد. اگر مرد است و تغيير شغلي برايش پيش مي‌آيد- چه از رأس به قاعده و چه از قاعده به رأس- اين فرصت را غنيمت بشمارد براي رويارويي با صفات گوناگوني كه در درونش به وديعه نهاده شده است.
اگر زن است و در ارتباط با لحن‌هاي گوناگون- چه لطيف، چه تيز، و چه... - اين فرصت را غنيمت بشمارد و مبناي ارتباطي خود را كه پيوند با خداست در درونش زنده كرده و تلاش كند روش‌هاي مختلف ارتباط برقرار كردن با افراد را در خود روشن كند. اين انعطاف و گستردگي در صفاتِ افراد و انسان‌ها همان تصريف است.