براي مقابله با آن، 2 راه داريم؛ يا فقط منتظر بمانيم كه كسي برايمان كار جور كند، يا اينكه نه، خودمان هم همت كنيم و با سعي و تلاش كاري دست و پا كنيم.
در سيره اميرالمومنين علي(ع) آمده كه ايشان هيچ‌گاه فرصت‌ها را از دست نمي‌دادند و به بهترين صورت ممكن، از اوقات عمر گرانبهايشان در راه رضايت الهي بهره مي‌گرفتند؛ هرگاه از كار جهاد فارغ مي‌شدند، به آموزش مردم و قضاوت در ميان آنان مشغول مي‌شدند. هرگاه از اين كار هم فارغ مي‌شدند، در باغستان‌ها سرگرم كار مي‌شدند و در همان حال، به ياد خدا و در حال ذكر بودند. در تبيين اين منش، حضرت مي‌فرمايند: هرچند كار و تلاش، همراه با زحمت و رنج است اما بيكاري، پيوسته منشأ فساد و تباهي است.
مي‌توان ادعا كرد كه يكي از مهم‌ترين اجزاي اقتصاد مقاومتي كه مقام معظم رهبري نيز بر آن تأكيد دارند، همين مسئله توانمند‌شدن در ايجاد فرصت‌هاي جديد كار، فرصت‌شناسي در تشخيص وظيفه و شناخت توانايي‌ها براي تبديل تهديد بيكاري به فرصت شروع كار جديد است كه لازمه آن، تغيير نگاه مسئولين و تك‌تك ما، براي درك اهميت زايش كار است.
شايد برخي از ما براي تن دادن به كار، ملاحظاتي براي خود قائليم و بعضي كارها را در شأن و منزلت اجتماعي خود نمي‌دانيم. درحالي‌كه سنت و شيوه عملي اميرالمومنين(ع)، اشتغال به اصل كار مفيد بوده و شكل كار براي ايشان مطرح نبوده است. حضرت مي‌فرمايند: روزي در مدينه گرسنگي شديد بر من عارض شد، در اطراف مدينه به‌دنبال كار بودم. زني را ديدم كه مقداري كلوخ جمع كرده و مي‌خواهد آن را گل كند. با او قرار گذاشتم هر ظرف آب در ازاي يك دانه خرما؛16 ظرف آب آوردم تا اينكه دستانم تاول زد، پس مقداري آب نوشيدم و از زن در مقابل كار، خرما خواستم، او هم 16 دانه خرما به من داد.
هر چند اجتناب از بيكاري و اهتمام به شروع كار مهم است اما در كلام حضرت در نهج البلاغه شريف از آن مهم‌تر، نحوه انجام كار است. حضرت مي‌فرمايند: «كار با دانش و مهارت، مانند گام برداشتن در طريق روشن است». همچنين مي‌فرمايند: «قيمت و ارزش هر فرد، به اندازه كاري است كه آن‌را درست انجام مي‌دهد». چه زيباست در اين ايام، قدر خود را با از دست ندادن فرصت انجام كار و اهتمام به «خوب انجام دادن كارها» بالا ببريم.