مجید شهریاری در مجموعه‌های تلویزیونی «من یک مستأجرم»، «متهم گریخت»، «خانه به دوش»، «ترش و شیرین» و... فيلم‌هاي سينمايي مانند «شیش و بش» و «50 کیلو آلبالو» بازي كرده است.
- چه‌طور کارتان را آغاز کردید؟
از وقتی خیلی کوچک بودم، تقلید صدا می‌کردم و آواز می‌خواندم. در مدرسه هم فعالیت تئاتري داشتم. برای فعالیت در این عرصه اشتیاق زیادی داشتم، ولی موقعیتش پیش نمي‌آمد. تا این‌که یکی از دوستانم که در تئاتر لاله‌زار کارگردان بود، پیشنهاد بازی در تئاتری را به من داد.
در اولین کارم هم مردم و هم کارگردان راضی بودند و این‌طوري شد که به عنوان یک کمدین مشغول به کار شدم.
- برای جوان‌هایی که می‌خواهند در تئاتر و سینما فعالیت کنند، چه پیشنهادی دارید؟
بهتر است کسي كه به این پیشه علاقه دارد، تحصیلاتش را در رشته‌ی هنر ادامه بدهد و علمش را کسب کند و آموزش ببيند. البته باید استعدادش را داشته باشد، نه صرفاً از نظر جسمی، بلکه از نظر روحی هم واقعاً كار سختي است و توانایی و انرژی زیادی می‌خواهد.
- دوران دانش‌آموزی‌تان چه‌طور بود؟
در مدرسه خیلی شیطان بودم. اصلاً زلزله بودم، ولی بچه‌ای نبودم که اذیت کنم. براي همين همه دوستم داشتند! هندسه، ریاضی، جبر، فیزیک و شیمی را اصلاً دوست نداشتم، ولی درس‌هایی مثل ادبیات، تاریخ و زبان را خیلی دوست داشتم.
- یه خاطره‌ي جالب از نوجوانی؟
من سه بار دندان درآوردم؛ یک بار دندان شیری، یک بار دندان دائمی و یک بار هم از پشت‌بام مدرسه افتادم و دندان‌های جلویی‌ام افتاد، ولی در 16، 17 سالگي دوباره دندان درآوردم!
- اگر قرار بود به گذشته برگردید، چه کاری را انجام نمی‌دادید و روی چه کاری تأكید می‌کردید؟
اگر به گذشته برمي‌گشتم، بیش‌تر از قبل با خانواده‌ام همراهی می‌کردم. جوان‌ها باید همیشه به خانواده احترام بگذارند. جوانی که از خانواده دور می‌ماند، بیش‌تر در معرض خطر است.
قديمي‌ها می‌گویند گرگ بره‌ی تنها را می‌درد. رابطه‌ي خوب بین اعضای خانواده خیلی مهم است. خانواده‌ها با بچه‌ها و بچه‌ها با خانواده‌ها همراه باشند. هیچ‌وقت یک غریبه نمی‌تواند دلسوزتر و مهربان‌تر از اعضای خانواده باشد.
انديشه نوبختي، 17 ساله
خبرنگار افتخاري هفته‌نامه‌ي دوچرخه از تهران