آنطور كه رئيس گروه بررسي‌هاي جغرافيايي سازمان حفاظت محيط‌زيست به ايرنا اعلام كرده است اكنون حدود 75ميليون هكتار از اراضي كشور تحت‌تأثير فرسايش آبي، 20ميليون هكتار تحت تأثير فرسايش بادي و حدود 5ميليون هكتار تحت‌تأثير فعاليت‌هاي كشاورزي قرار دارند.
رئيس سازمان جنگل‌ها، مراتع و‌آبخيزداري كشور هم پيش از اين گفت كه 98شهر كشور در محاصره بيابان و 100ميليون هكتار از عرصه‌هاي كشور در معرض بيابانزايي قرار دارد. بنا به گفته مهندس خداكرم جلالي، كاهش سطح آب سفره‌هاي زيرزميني، بروز ريزگردها، شور و قليايي شدن آب‌هاي زيرزميني و كاهش پوشش گياهي ازجمله علائم بياباني شدن است كه در عرصه‌هاي مورد نظر ظاهر شده و اگر چاره‌اي براي مقابله با اين عوامل نشود اين عرصه‌ها تبديل به بيابان خواهد شد.
محمد درويش مسئول نگارش برنامه مديريت 20ساله بيابان در ايران به ايرنا گفت: آنچه خطرناك است، گسترش قلمرو بيابان به اكوسيستم‌هاي جنگلي، مرتعي و تالابي است كه بايد جلوي آن گرفته شود. اين گسترش ناشي از فشارهاي انساني و بارگذاري‌هاي غلط مديريتي است كه ازجمله سبب شده است در جنوب پايتخت، سالانه 36سانتي‌متر نشست زمين داشته باشيم. محمد خسروشاهي رئيس بخش تحقيقات بيابان مؤسسه تحقيقات جنگل‌ها و مراتع هم گفت: ما كاملا لمس كرديم كه مشكل چيست، در حقيقت مديريت درستي نداشتيم كه اين مديريت هم در سياستگذاري، تخصيص اعتبارات، هدايت و مشاركت مردم نمود يافت و مهم‌تر اينكه در هماهنگي سازمان‌ها و نهادهاي مسئول، مديريت درستي نبوده كه به اينجا رسيديم.
وي افزود: بحراني كه روي منابع آبي داريم، به‌خودي خود روي هوا، پوشش گياهي و انتشار كربن اثر مي‌گذارد. مسئله مهم ديگر اعتبارات و بودجه است، برنامه راهبردي1404را 11سال پيش تهيه كرديم كه براساس آن بايد در اين سال حرف اول را در منطقه بزنيم اما متأسفانه كار زيادي انجام نشده است وقتي دليل را بررسي كرديم متوجه شديم كه به مسائل بودجه‌اي و اعتباري بر مي‌گردد. وي ادامه داد: با وجود اين، اگر در همين وضعيت كمبود اعتبارات هم بتوانيم يك هماهنگي ميان دستگاه‌ها داشته باشيم، مي‌توانيم تاحدودي موفق باشيم، همچنين بايد به سمت استفاده از فناوري‌هاي روز دنيا پيش رويم، امروزه روش‌هاي مقابله با بيابانزايي همچنان سنتي است و بايد براي تغيير آن مشاركت مردم را هم جلب كنيم.
- گلستان و مازندران بيابان مي‌شوند
علي بالي، رئيس گروه بررسي‌هاي جغرافيايي سازمان حفاظت محيط‌زيست درباره كنترل پديده بيابانزايي گفت: ما همواره گمان مي‌كنيم بيابان در نواحي خشك و نيمه خشك وجود دارد، درحالي‌كه اين وضعيت كم‌كم دارد خود را در بخش‌هايي از مازندران و گلستان نيز نشان مي‌دهد، اگر نخواهيم با جديت به اين مسائل فكر كنيم ممكن است 20يا 30سال ديگر بخش‌هايي از گلستان و مازندران در معرض بياباني شدن قرار گيرند.