به گزارش ایرنا، واکنش ابرها نسبت به افزایش دمای اتمسفر یکی از متغیرهای مبهمی است که پیش‌بینی میزان افزایش دمای زمین در اثر تراکم گازهای گلخانه‌ای را با مشکل روبه‌رو می‌کند.
محققان به منظور درک بهتر رابطه بین تغییرات آب و هوا و ابرها، مدل‌های مختلفی را پیش‌بینی کرده و با استفاده از اطلاعات حاصل از به کارگیری ماهواره‌ها، صحت پیش‌بینی‌های خود را مورد آزمایش قرار می‌دهند. اما این تحقیقات هنوز در ابتدای راه قرار دارد.
با وجود این که ابرها یک مولفه کلیدی در تنظیم آب و هوای زمین هستند، به دلیل داشتن مقیاس کوچک، امکان پیش‌بینی اثرگذاری ابرها در مدل‌های آب و هوایی با دشواری‌هایی روبه رو است.
بر اساس این تحقیقات مرکز اصلی طوفان‌های اقیانوسی و تولید ابرها که پیش از این در عرض جغرافیایی میانی هریک از دو نیمکره قرار داشت، در طول چند دهه اخیر به سمت قطب‌ها جابه‌جا شده است. در نتیجه این رخداد، به وسعت مناطق خشک زیراستوایی افزوده شده است.
علاوه بر این، به حداکثر ارتفاع ابرها نیز افزوده شده است. در عرض جغرافیایی بالا و در نزدیکی قطب‌ها، تشعشعات حاصل از خورشید کم‌تر است و ابرها با حرکت به سوی قطب‌ها، در مجموع میزان کم‌تری از تشعشعات خورشید را به فضا بازتاب می‌دهند. پس میزان بیش‌تری از تشعشعات خورشید به زمین می‌تابد و جذب می‌شود. از طرف دیگر به دلیل ارتفاع زیاد ابرها، میزان بیش‌تری از تشعشعاتی که در سطح زمین بازتابیده می‌شود، توسط ابرها به دام می‌افتد و موجب تشدید اثر گلخانه‌ای می‌شود.
در مجموع محققان به این جمع‌بندی رسیدند که الگوی فعلی حرکت ابرها موجب تشدید گرمایش زمین خواهد شد.
گزارش کامل این تحقیقات در شماره اخیر نشریه Nature منتشر شده است.