اين خبر را محمدحسين بازگير، رئيس اداره محيط‌زيست شهر تهران ديروز به همشهري اعلام كرد. حالا بايد منتظر ماند و ديد چه زماني حكم خروج صنايع آلاينده از شهر طبق مواد قانوني زيست‌محيطي، البته با رعايت حق و حقوق مالكان‌شان صادر مي‌شود. به همين منظور محمد رستگاري، معاون نظارت و پايش اداره‌كل محيط‌زيست استان تهران نيز در گفت‌وگو با خبرنگار همشهري گفت كه اين اداره در حال تعيين برنامه زمانبندي براي خروج صنايع آلاينده از شهر است.
خبر خروج صنايع آلاينده از تهران در حالي اعلام شد كه اواخر سال گذشته مديركل حفاظت محيط‌زيست استان تهران گفته بود دست‌كم 100صنعت در اولويت خروج از شهر هستند. محمدهادي حيدرزاده عنوان كرده بود كه از حدود 30هزار واحد صنعتي در استان تهران، تعداد قابل توجهي عمر بالاي 5سال دارند كه فرسوده به‌حساب مي‌آيند.
صنايع حوزه سيمان و روغن‌كشي ازجمله صنايعي بودند كه آن زمان حيدرزاده عنوان كرده بود بايد مقدمات خروج آنها از شهر فراهم شود. در اين بين، كارخانه سيمان در جنوب شرق تهران، كارخانه روغن نباتي قو در منطقه 16، كارخانه پارس متال در منطقه 22تهران و تعداد بسيار زيادي معدن توليد شن و ماسه در غرب تهران از اصلي‌ترين اين صنايع به‌حساب مي‌آيند. حتي نيروگاه منتظرالقائم كه در استان البرز واقع‌شده به‌خاطر اينكه آلودگي‌‌اش به‌سمت تهران هدايت مي‌شود نيز به گفته اين مقام مسئول در فهرست صنايع آلاينده قرار گرفته است. البته اين كارخانه تا پايان سال 95 فرصت دارد كه كل سوخت مصرفي خود را از مازوت به گاز تغيير دهد.
- مشكل اصلي نبود مديريت واحد
در راه انتقال صنايع آلاينده به خارج از شهر يكي از مهم‌ترين مشكلات، نبود مديريت واحد در تصميم‌گيري است. به‌طور نمونه در مورد واحد روغن نباتي قو با آنكه 21سال از حكم خروجش مي‌گذرد اما مسئولان به‌دليل مقاومت‌ها منتظرند تا دستگاه‌هاي كارخانه آنچنان فرسوده شود كه خودبه‌خود طي 6ماه آينده تعطيل شود. يكي از اصلي‌ترين مزاحمت‌هاي كارخانه قو بوي مشمئزكننده آن به‌خصوص در هنگام شب است. بازگير اما روز گذشته گفت كه اين كارخانه بسياري از ملزومات زيست‌محيطي را رعايت كرده و براي رفع بوي آن نيز قانوني وجود ندارد.
در مورد معادن شن و ماسه هم از نظر نبود مديريت يكپارچه وضعيت به همين منوال است. آنگونه كه معاون نظارت و پايش اداره‌كل محيط‌زيست استان تهران به خبرنگار همشهري گفت، اگر نظارت مداوم و مستمر خود را از معادن بردارند، تخلفات گسترده‌اي رخ مي‌دهد. رستگاري اضافه كرد كه برخي معدن‌داران بدون توجه دپوي‌شان در مسير باد به اندازه يك‌كوه مي‌شود و اين خلاف است. با نگاه به محدوده معادن شن و ماسه واقع در شهرقدس و شهريار مي‌توان فهميد كه مسير اغلب آنها خاكي است. اگرچه رستگاري گفت كه تعداد بسيار زيادي از آنها الزاما تا پايان سال آسفالت مي‌شوند. از سوي ديگر اما كاميون‌هاي مربوط به معادن هم با سوخت گازوئيل 500پي‌پي‌ام آلايندگي بسيار زيادي دارند. در مورد كارخانه سيمان تهران هم آلايندگي كارخانه همزمان با ساعات اوج مصرف به بالاترين حد مي‌رسد. از سوي ديگر در همسايگي آن واحدهاي سنگ‌شكني هستند كه غبار حاصل از فعاليت آنها آلودگي فراواني را به محله‌هاي اطراف تحميل مي‌كنند.
ديروز نيز احمد مسجدجامعي، عضو شوراي شهر تهران هنگام بازديد از منطقه 18 در قالب برنامه تهرانگردي بر جمع‌آوري تجهيزات خط توليد 6 و7 كارخانه آسفالت اين منطقه تاكيد كرد. وي گفت كه سنسورهای سنجش آلودگی لحظه‌ای باید در ا ین کارخانه نصب شود. وي از طرفي ديگر خواستار پيگيري مسئولان كارخانه براي جايگزيني سوخت گاز به جاي گازوئيل شد.
- فعاليت‌هاي مشروط صنايع
در بحث واحدهاي صنعتي شهري، 2مسئله براساس ماده 12 قانون جلوگيري از آلودگي هوا مطرح است؛ اول استقرار و دوم پايش.
استقرار
- در مورد استقرار صنايع شرايطي مطرح شده است كه آنها را در 15گروه دسته‌بندي قرار مي‌دهد. گروه‌هايي همچون كشاورزي، شيميايي، فلزي، كاني‌هاي غيرفلزي، مواد غذايي، نفت و گاز، و...
- در استقرار صنايع مواردي همچون فاصله آنها از محدوده مسكوني، مراكز نظامي، مراكز آموزشي، دامداري، رودخانه‌ها، چاه‌ها و.... بايد مدنظر قرار بگيرد.
- براي صنايع بزرگ داشتن ارزيابي زيست‌محيطي الزامي است.
نظارت و پايش
- صنايع داخل شهر براساس حجم فعاليت، فرايند توليد، تأثيرات روي محيط و ميزان آلايندگي در رده‌هاي يك تا 7 قرار مي‌گيرند.
-صنايع رده3 به بعد با محدوديت‌هاي زيادي روبه‌روهستند و اغلب حق فعاليت در شهر را ندارند.
-صنايع باقدمت، مشروط به جلوگيري و رفع آلايندگي مي‌توانند به فعاليت خود ادامه دهند.
- صنايع واقع در شهر تهران حق گسترش، تغيير فعاليت و تغيير ظرفيت را ندارند.