اين در حالي است كه در ميان منابع ساكن آلاينده تهران، صنايع بزرگي وجود دارند كه قرار بوده طي يك‌برنامه زمانبندي درست از شهر خارج شوند اما بسياري از آنها همچنان فعال هستند. اگرچه تعدادي واحد صنعتي نيز در خارج شهر واقع شده‌اند كه آلودگي توليدي آنها بعضي روزها تا مركز پايتخت هم مي‌رسد. از سوي ديگر منازل مسكوني نيز با انتشار گازهاي گلخانه‌اي و آلاينده‌هاي گوناگون سهم مهمي در آلوده كردن هوا دارند؛ اتفاقي كه با جدي گرفتن مصرف بهينه انرژي در ساختمان و معاينه فني موتورخانه‌ها مي‌تواند به حداقل برسد. با وجود اين، اما همچنان اين مسئله جدي گرفته نمي‌شود و الزامي براي معاينه فني موتورخانه‌ها وجود ندارد.
نكته اينجاست كه در رابطه با خروج صنايع آلاينده از شهر قانون كم وجود ندارد. اين مسئله را رئيس فراكسيون مديريت شهري مجلس شوراي اسلامي نيز مورد تأييد قرار مي‌دهد و سپس مي‌گويد: «متأسفانه اخذ عوارض از صنايع آلاينده منبع درآمدي براي سازمان حفاظت محيط‌زيست شده است.» به گفته مهرداد بائوج لاهوتي الزامي براي حضور تعدادي از اين صنايع در تهران وجود ندارد، در ضمن ترددهاي بسيار در شهر هم مربوط به همين صنايع است كه با خارج كردن صنايع آلاينده از شهر از ميزان ترددها هم كاسته مي‌شود.
مهدي چمران، رئيس شوراي‌عالي استان‌ها هم كه بارها به نقش منابع آلاينده واقع در غرب استان تهران اشاره كرده در اين رابطه معتقد است: «وسايل نقليه سنگين بسياري طي روز از سمت واحدهاي صنعتي در شهرستان‌هاي اسلامشهر، شهرقدس و شهريار به شهر تهران تردد مي‌كنند.» به گفته وي گاهي سوخت گازوئيل برخي از كاميون‌ها 5هزار پي‌پي‌ام است كه پس از مصرف، آلايندگي بالايي از نظر منواكسيدكربن و اكسيدهاي گوگرد توليد مي‌كنند. وي عامل ديگر را وجود كارخانه‌هاي توليد آسفالت در اين محدوده از استان تهران مي‌داند و مي‌گويد: «بنده شخصا چندين بار در روزهاي سرد سال، صبح زود از چند كيلومتري اين كارخانه‌ها عبور مي‌كردم كه آلودگي توليدي آنها واقعا تعجب‌آور بود.» چمران با اشاره به اينكه به‌نظر مي‌رسد سازمان حفاظت محيط‌زيست نظارت صحيح روي فيلترهاي كارخانه‌هاي آسفالت و معادن شن و ماسه ندارد، مي‌گويد: «البته بخشي از وظيفه نظارتي و برخورد با واحدهاي اينچنيني برعهده سازمان صنعت، معدن و تجارت استان است اما آنها خود را عقب مي‌كشند و وارد بازي نمي‌شوند.»
رئيس كميسيون كشاورزي، آب و منابع طبيعي مجلس شوراي اسلامي اما معتقد است كه براي برخورد با واحدهاي آلاينده ضعف قانون وجود دارد. به گفته علي محمد شاعري به همين‌خاطر دستگاه‌هاي مربوطه از اين ضعف استفاده كرده و به صنايع آلاينده به‌خاطر منفعت‌هاي سياسي و اقتصادي فرصت ادامه فعاليت داده مي‌شود. وي خطاب به مسئولان دولتي اين سؤال را مطرح مي‌كند كه چطور مسئولان مي‌توانند به واحدهايي همچون كارخانه سيمان تهران و كارخانه روغن نباتي قو كه در دل شهر قرار گرفته‌اند، با اين همه آلودگي كه دارند مجوز ادامه فعاليت دهند؟
- صرفه‌جويي برق نخواستيم!
همانطور كه گفته شد، تعداد بسياري از ساختمان‌هاي شهر نيز به‌خاطر موتورخانه‌هايشان دوده به هواي شهر مي‌فرستند درصورتي كه با معاينه فني موتورخانه و تنظيم دقيق مشعل و بهينه‌سازي احتراق مطابق با استاندارد، نه‌تنها مصرف سوخت به ميزان حداقل ۲۰درصد كاهش مي‌يابد بلكه كاهش گازهاي آلايندگي به‌ويژه منواكسيد كربن به ميزان ۹۵درصد حاصل مي‌شود. در اين ميان وحيد حسيني، مديرعامل شركت كنترل كيفيت هواي تهران اما با اشاره به جدي نگرفتن اين مسئله از رواج پديده‌اي ديگر طي مدت‌هاي اخير خبر مي‌دهد كه به‌نظرش جاي تأسف دارد. به گفته وي برخي از سازندگان در حالي با افتخار بنر تأمين برق پروژه به‌وسيله ديزل ژنراتور را هنگام ساخت بنا، نصب مي‌كنند كه طبق برآوردها ديزل‌ها يكي از متهمان آلودگي هوا به شمار مي‌روند. وي با بيان اينكه طبق اعلام سازمان معتبر بهداشت جهاني، آلاينده‌هاي توليدي ديزل ژنراتورها بي‌شك سرطان‌زا هستند، مي‌گويد: «در اين‌باره اصلا صرفه‌جويي در مصرف برق به‌دليل هزينه‌هايي كه روي دست شهروندان از نظر سلامتي مي‌گذارد، به صرفه محسوب نمي‌شود.»
- سهم هريك از منابع ساكن در آلودگي منطقه‌اي هواي شهر تهران
68درصد آلودگي منابع ساكن مربوط به واحدهاي صنعتي و كارخانه‌هاي بزرگ مثل كارخانه سيمان تهران، كارخانه قو، 70معدن شن و ماسه شهرقدس و شهريار، ايستگاه راه‌آهن و همچنين صنايع و صنوف كوچك مثل دورودگران، مبل‌سازان، چوب‌فروشان، آلومينيوم‌كاران، آهن‌كاران ساختماني، صنوف شيميايي، خودرو‌سازي و صنايع موادغذايي است.
نظر شما