به گزارش تسنیم، روز دحوالأرض، مصادف با 25 ذیالقعده، از ایام پرفضیلت و مبارک سال است و نیز اهل بیت عصمت و طهارت (ع) اعمال مخصوصهای را جهت شب و روز آن بیان کردهاند. در بیان ویژگی این روز امام رضا (ع) فرمودند «روز 25 ذیالقعده روزی بود که ابراهیم و عیسی (ع) در آن به دنیا آمدند و در آن روز زمین از زیر کعبه آشکار شد، وَ فِیهَا دُحِیَتِ الْأَرْضُ مِنْ تَحْتِ الْکَعْبَةِ پس هر کس این روز را روزه بگیرد، مانند کسی است که 60 ماه روزه گرفته است. فَمَنْ صَامَ ذَلِکَ الْیَوْمَ کَانَ کَمَنْ صَامَ سِتِّینَ شَهْراً».
همچنین درباره دیگر فضیلت و ویژگی این روز علامه محمدتقی مجلسی در صفحه 158 کتاب زادالمعاد از پیامبر اکرم (ص) روایت کرده است: «أَنَ اللَّهَ تَعَالَى بَعَثَ فِی هَذَا الْیَوْمِ بِرَحْمَتِهِ عَلَى عِبَادِهِ، وَ أَنَّ صِیَامَهُ یُعَادِلُ صِیَامَ سَبْعِینَ سَنَةً. وَ فِی رِوَایَةٍ أُخْرَى أَنَّ الرَّحْمَةَ نَزَلَتْ مِنَ السَّمَاءِ فِی هَذِهِ اللَّیْلَةِ، وَ أَنَّ تَعْظِیمَ الْکَعْبَةِ نَزَلَ هَذِهِ اللَّیْلَةَ عَلَى آدَمَ، فَمَنْ صَامَ هَذَا الْیَوْمَ اسْتَغْفَرَ لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ؛ به درستی که در این روز خدای متعال رحمتش را بربندگانش فرستاده و روزهاش معادل روزه 70 سال است و در روایت دیگری میفرماید: از آسمان در این روز رحمت نازل شده است و تعظیم کعبه بر حضرت آدم (ع) در این روز بوده است. هر که این روز را روزه بدارد آنچه درآسمان و زمین است برای اواستغفار و طلب آمرزش میکند.
در همین کتاب روایتی نیز از امیرالمؤمنین (ع) بیان میکند که حضرت فرمودند: «اولین رحمتی که از آسمان به سوی زمین نازل شد، در روز 25 ذیقعده بود؛ أَنَّ أَوَّلَ رَحْمَةٍ نَزَلَتْ مِنَ السَّمَاءِ عَلَى الْأَرْضِ کَانَتْ فِی الْخَامِسِ وَ الْعِشْرِینَ مِنْ ذِی الْقَعْدَةِ هر که این روز را روزه بدارد و شبش مشغول عبادت باشد، برای او عبادت 100 ساله نوشته می‌شود که روزهایش را روزه و شبهایش را به عبادت گذرانده باشد و هر جمعی در این روز برای ذکر پروردگار جمع شوند پیش از آنکه متفرق شوند، حاجات‌شان برآورده می‌شود. و در این روز هزاران در هزار (یک میلیون) رحمت از جانب حق تعالی بر بندگان نازل می‌شود که 99 رحمت مخصوص آن جمعی است که به ذکرخدا مشغولند و روزش را روزه بدارند و شبش را درعبادت سپری کنند. وَ تَنْزِلُ فِی هَذِهِ اللَّیْلَةِ أَلْفُ أَلْفِ رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ تَعَالَى عَلَى الْعِبَادِ، تِسْعٌ وَ تِسْعُونَ مِنْهَا خَاصٌّ لِمَنِ اجْتَمَعُوا لِذِکْرِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ صَامُوا نَهَارَهُ وَ قَامُوا لَیْلَهُ.
علامه مجلسی در ادامه روایت می‌گوید: در روایتی وارد شده است که مستحب است دو رکعت در هنگام صبح [بالا آمدن آفتاب تا پیش از گذشتن از وقت ظهر] انجام شود. در هر رکعت بعد از حمد، پنج مرتبه سوره والشمس و بعد از سلام این دعا را بخواند: لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ یَا مُقِیلَ الْعَثَرَاتِ أَقِلْنِی عَثْرَتِی یَا مُجِیبَالدَّعَوَاتِ أَجِبْ دَعْوَتِی یَا سَامِعَ الْأَصْوَاتِ اسْمَعْ صَوْتِی وَ ارْحَمْنِی وَ تَجَاوَزْ عَنْ سَیِّئَاتِی یَا ذَا الْجَلَالِ وَ الْإِکْرَامِ؛ هیچ جنبش و نیرویى نیست مگر به خداى برتر بزرگ. اى نادیده گیر لغزش‌ها لغزشم را نادیده گیر، اى اجابت‌کننده دعاها، دعایم را اجابت کن، اى شنواى صداها، صدایم را بشنو، و به من رحم کن، و از بدی‌هایم و آنچه نزد من است درگذر، اى صاحب بزرگى و بزرگوارى.»