با آنكه يكي از مهمترين پشتوانههاي فرهنگ و تمدن چند هزار ساله ايرانيان ادب فارسي است اما تا سال 1381چنين روزي در روزشمار وجود نداشت. با وجود اين، متأسفانه از زمان نامگذاري اين روز تا امروز، هنوز موفق نشدهايم آن را در سطح ملي جشن بگيريم.
27شهريور مصادف با تولد استاد شهريار است و برخي همين مناسبت را بهانه كردند تا به جاي تلاش براي ملي كردن آن، از اهميتش بكاهند. شهريار استادي بيبديل در شعر و ادب فارسي است و در بزرگياش نميتوان خدشه وارد كرد اما متأسفانه بهانهجوييها درباره بزرگداشت او بهعنوان روز شعر و ادب فارسي بهانهاي شد تا نامگذاري اين روز از همان ابتدا با مخالفتهايي روبهرو شود.
با اين حال، سالهاي سال تا امروز فرصت بوده است تا خارج از گفتمان منتقدان درباره وجه تسميه روز ملي شعر و ادب فارسي، اين روز در خاطرهها به روزي ملي تبديل شود. همانطور كه روز ملي سينما بهتدريج در ذهن مردم جاخوش كرده و حذف آن از تقويم بنابر بيسليقگي عدهاي مورد اعتراض قرار گرفت و دوباره روز سينما به تقويم بازگشت.
سينماييها امسال اين روز را در يكي از تاريخيترين ميدانهاي پايتخت با حضور هزاران نفر از اهالي سينما و دوستداران آن جشن گرفتند و سالهاست بليت سينما در روز ملي سينما نيمبهاست تا مخاطبان سينما اين روز در خاطرشان بماند اما براي ماندگار شدن روز شعر و ادب فارسي در اذهان ايرانيان چه اقدامي در سطح ملي انجام شده است؟
آيا از سال 1381تا به حال خاطرتان هست كه جشني باشكوه به مناسبت روز ملي شعر و ادب فارسي برگزار شود؟ از سوي متوليان فرهنگي كشور كه داعيهدار حمايت از شعر و ادب فارسي هستند، چه اقدامي قابل تامل انجام شده تا خاطرهاي خوش در ذهن ايرانيان بماند كه فارغ از سلايق مختلفشان بهشدت وفادار به شاعران و نويسندگان مليشان هستند؟
بماند كه اين اتفاق حتي در روز ملي قلم هم نيفتاده و از اتفاق، تعدد اين روزها باعث كمرنگ برگزار شدن هر دو روز است. روز قلم كه چهاردهم تيرماه است، وجه تسميهاي باستاني دارد و روز ادب و شعر همزمان با سالروز وفات يكي از شاعران معاصر است. واقعيت اين است كه نه روز قلم باشكوه برگزار ميشود نه روز شعر و ادب فارسي.
هنوز هم مشخص نيست كه روز شعر و ادب فارسي تنها به شعر و شاعري اختصاص دارد يا روزي است براي ادبيات فارسي. از آن سو هم معلوم نيست روز قلم مخصوص اديبان است يا هر كسي كه قلم بهدست گرفته و چيزي قلمي كرده است. امروز روز ادب و شعر فارسي و مجال مغتنمي است تا با باشكوه برگزار كردنش، آن را از انزوا درآوريم.