و ساختمان مهیا و امنی را در اختیار هنرمندان و تماشاگران قرار می‌دهیم و این مسائل اهمیت ندارد. همگی شما در پایان مهرماه مشاهده خواهید کرد که آنچه لازم بود، انجام شده است.
مسائل جزئی مورد اشاره محمدحسین صفار هرندی، شکل رابطه مرکز هنرهای نمایشی وزارت ارشاد با بنیاد رودکی(پیمانکار طرح نوسازی) و البته رابطه رودکی با دفتر طرح‌های عمرانی این وزارتخانه بود.
رابطه‌ای که هر روز حاشیه و شایعه جدیدی به خبرنگاران می‌داد تا جذابیت‌های حرفه‌شان را بیش‌تر کنند.
صفارهرندی در ضیافت افطاری سوم مهر در تالار وحدت تأکید کرد: «هیچ مشکلی برای تأمین بودجه وجود ندارد و آنچه برنامه‌ریزی شده بود درحال انجام است.
مسائلی چون تأمین امنیت تماشاگران و هنرمندان و مشکلاتی نظیر سامانه‌های برق، لوله‌کشی و...که نگران‌کننده بود، به خوبی درحال انجام است و ما چاره‌ای نداریم جز این که تا پایان مهر مجموعه تئاترشهر را آماده کنیم. »
حالا در آستانه اول آبان کارگران همچنان مشغول کارند، کارکنان تئاتر شهر یک بار دیگر از تعطیلات طولانی خود لذت می‌برند و آن طور که معلوم است در بهترین شرایط تنها یک سالن از سالن‌های این مجموعه یعنی چهارسو، شاید تا 15 روز دیگر آماده شود.
مدیر تئاتر شهر، مهرداد رایانی مخصوص را که نیافتیم. انتظار یافتنش را هم البته در این روزها نمی‌توان داشت؛ همان طور که انتظار یافتن معاون هنری وزارت ارشاد (یعنی همان کسی که وعده اولیه‌اش، بازگشایی تئاتر شهر تا عید فطر بود)، وزیر ارشاد و حتی ایوب آقاخانی، دبیر شورای انتخاب آثار مجموعه تئاترشهر و دیگران را هم نمی‌توانیم داشته باشیم، اما ایسنا از قول آقاخانی نوشته است: «برنامه اجراهای تئاترشهر چندان مشخص نیست زیرا تا زمانی‌که سالن‌ها راه‌اندازی نشوند، نمی‌توانیم درباره جدول برنامه‌های مجموعه تصمیم‌گیری کنیم.»
آقاخانی ادامه می‌دهد: « با وضعیت فعلی، پیش‌بینی تعداد کارهایی که تا پایان سال امکان اجرا پیدا می‌کنند، کار آسانی نیست اما امیدواریم 10 نمایش دیگر بتوانند تا پایان سال 86 به صحنه بروند. »
جالب آن که تا پیش از تعمیرات، 14 نمایش در تئاتر شهر به روی صحنه رفته‌اند، درحالی که دست کم یک ماه و نیم اول سال نیز تعطیل بوده است. با این حساب می‌توان گفت اول سال که وقت کم‌رونق‌تر تئاتر است، ظرف حدود 4 ماه 14 نمایش در تئاتر شهر اجرا شده است و حالا در فاصله 5 ماه مانده به پایان سال، وقتی که معمولا ایام پررونق تئاتر محسوب می‌شود، تنها باید انتظار 10 نمایش را داشته باشیم.
چراکه سالنی وجود ندارد و به ویژه آن که تالار سنگلج هم در حال بازسازی است و مدیرش، به جای وعده‌های عجیب و غیرقابل اجرا، خیال همه را راحت کرده است: « امیدوار بودیم این تالار آبان‌ماه بازگشایی شود، اما به‌دلیل حجم گسترده عملیات و انجام کارهای زیربنایی، آماده‌سازی آن قطعا به مدت زمان بیشتری نیاز دارد و حتی احتمال می‌دهیم نتوانیم میزبانی جشنواره فجر را هم برعهده داشته باشیم.»
اتابک نادری پیش‌بینی می‌کند در خوش‌بینانه‌ترین حالت، نیمه دوم آذرماه سنگلج بازگشایی شود.
حالا کجاییم؟
خوش‌بین‌ترین خبرنگاران و اهالی تئاتر کشور نیز نمی‌توانستند باور کنند که مجموعه‌ای به بزرگی تئاتر شهر با آن قطر و بالا و پایینش، ظرف یک ماه تروتمیز شود و دوباره به کارش ادامه دهد.
حتی اگر آن طور که ایمانی خوشخو و صفارهرندی و رایانی مخصوص می‌گفتند، هر روز به تعداد شیفت‌های کارگران اضافه شده باشد و شبانه‌روز کار کرده باشند، که حتما کرده‌اند، حالا هنوز تمام کف‌پوش‌های راهروها و اتاق‌ها کنده شده و منتظر سرامیک‌اند، کارگران به شدت مشغول کارند و قرار است تجهیزات سالن‌ها از صدا و نور و صندلی نوسازی و به‌روز شوند و... همه این‌ها آن طور که قبلا گفته شده است، بیش از 2 میلیارد تومان هزینه روی دست ارشاد می‌گذارد که حتما بیش‌تر هم می‌شود.
همان‌طور که همه چیز بیش‌تر شده و شاید نهایتا همان 4میلیاردی که مدیرقبلی بازسازی تئاتر شهر گفته بود بشود و... این‌ها همه یک رؤیاست.
رؤیای دیدن یک تئاتر شهر نو نوار و تازه و مجهز که شکی نیست تنها با فعالیت و تلاش مسئولان به دست می‌رسد، اما آیا بهتر نبود از ابتدا مثل اتابک نادری خیال همه را راحت
می‌کردیم؟
بگذریم، خبرنگاران بهتر است به مسائل جزئی وارد نشوند...