اُبَي گفت: چگونه او زينت آسمان‌ها و زمين است درصورتي كه كسي غير از تو چنين نيست؟ حضرت فرمودند: اي اُبَي، قسم به كسي كه مرا به حق به نبوت مبعوث كرد، حسين بن علي در آسمان بزرگ‌تر از روي زمين است، و همانا بر طرف راست عرش الهي نوشته شده است كه او چراغ هدايت و كشتي نجات است». آري، حضرت سيدالشهدا(ع) «چراغ هدايت» و «كشتي نجات» است. اگر چه همه پيامبران و امامان عليهم‌السلام چراغ‌ها و انوار هدايت و كشتي‌هاي نجات و رهايي هستند اما كشتي نجات حسين(ع) حركتش بر امواج توفنده و گسترده دريا، سريع‌تر و لنگرانداختن و پهلو گرفتن آن بر ساحل‌هاي نجات آسان‌تر بوده و دايره بهره‌وري و استفاده از نور مشعل وجود حسين(ع) وسيع‌تر است.
در آن زماني كه امواج بلند و سهمگين فساد و گناه بر پيكره نيمه جان جامعه اسلامي و جان و دل مسلمانان، تازيانه مرگ مي‌زد و گرداب حوادث و توطئه‌ها و پليدي‌ها، خفتگان در بستر غفلت را بي‌رحمانه به قعر تاريكي و تباهي مي‌كشيد، اين حسين(ع) بود كه با قيام و نهضت الهي خود و شهادت و اسارت اهل‌بيت خويش، گرفتاران در اين اوضاع خطرناك را از درياي پرتلاطم ساخته شده به‌دست فتنه‌گر «بني‌اميه» نجات بخشيد و با كشتي رهايي خود، اين خفتگان و غافلان را به ساحل نجات رهنمون ساخت. اين كشتي نجات در همچنين روزي يعني روز دوم محرم كنار نهر فرات در سرزمين كربلا پهلوگرفت تا بلكه عده‌اي بر اين كشتي سوار شوند اما افسوس كه عده‌اي او را رها كرده و در وادي گمراهي، حيران و سرگردان ماندند. در اينجا بود كه فرمودند: «در همين جا فرود آييد. سوگند به خدا همين جا جاي پياده شدن ما و محل ريختن خون ما و محل قبرهاي ماست، و سوگند به خدا در همين جا اهل‌بيت من به اسيري برده شوند».
بــار بگشاييد اينجا كربلاست
آب و خاكش با دل و جان آشناست
به راستي كه حسين(ع) «مصباح‌الهدي» است تا در اين ظلمتكده خاك، دليل و راهنماي راه باشد؛ و «سفينه‌النجاه» است تا در اقيانوس متلاطم فتنه‌ها و ضلالت‌ها، غرق‌شدگان را كه كشتي‌شكسته بودند فريادرس باشد.