در اين ميان، علي‌اكبر جمالي، رئيس هيأت مديره انجمن نابينايان ايران مهم‌ترين مشكل فعلي نابينايان در كشور را بيكاري مي‌داند. به گفته وي برنامه خاصي براي اشتغال نابينايان در سازمان‌هاي مسئول وجود ندارد و با روند فعلي وضعيت اين قشر از جامعه نسبت به گذشته بدتر هم مي‌شود.جمالي با بيان اينكه مهم‌ترين مسئله و زيربنايي‌ترين مشكل نابينايان آموزش امور فني و حرفه‌اي به نابينايان است، مي‌گويد: «آموزش‌هاي زيربنايي براي نابينايان در سازمان بهزيستي كم است و تا زماني كه به اين مسئله توجه نشود، مسئله و مشكل اشتغال نابينايان همچنان وجود خواهد داشت.» به گفته وي، مسكن مناسب، تأمين اجتماعي و ازدواج، از مشكلات ديگري است كه نابينايان با آن درگير هستند.
وي تأكيد مي‌كند كه با وجود گذشت زمان زيادي از تصويب قانون جامع حمايت از معلولان، هنوز بسياري از موارد آن اجرا نشده است.از سوي ديگر اما دكتر فقيه، رئيس سازمان بهزيستي اعتقاد دارد كه بهزيستي و شوراها مي‌توانند با تعامل بيشتر در جهت رفع آسيب‌هاي اجتماعي ازجمله رفع بيكاري آنها تلاش كنند.وي مدعي است كه بخشي از دستورالعمل‌هاي سازمان بهزيستي در سال‌جاري، اشتغال نابينايان و معلولان است كه به‌طور جدي پيگيري مي‌شود.
با وجود اين، علي اكبر جمالي معتقد است تا زماني كه آگاهي همگاني، از افراد جامعه گرفته تا مسئولان در رابطه با وضع معلولان همه‌گير نشود نمي‌توان به بهبود و آسايش زندگي نابينايان اميدوار بود. رئيس انجمن نابينايان با بيان اينكه برآوردها نشان مي‌دهد كه حدود 120 تا 130هزار نفر نابينا در كشور زندگي مي‌كنند، مي‌افزايد: «خيلي از نابيناياني كه سرپرستي خانواده را به‌عهده دارند معمولا داراي شغل هستند حتي در ميان آنها افراد موفقي ديده مي‌شوند كه با افراد سالم جامعه در راه كسب علم و پيشرفت رقابت مي‌كنند. استاد دانشگاه، كارمند و كارشناس اداري هم در ميان آنها ديده مي‌شود اما تعداد فراواني هم وجود دارد كه بيكار هستند و هيچ امكاناتي ندارند.» به گفته وي، عده‌اي از نابينايان ازدواج كرده‌اند و حتي بچه هم دارند اما از مستمري بسيار كمي به اندازه حدود 40هزار تومان برخوردار هستند و تحت فشار زندگي مي‌كنند.البته اينطور كه جمالي اشاره مي‌كند تعداد محدودي از گروه نابينايان كشور را در تأمين لباس و غذا تحت پوشش قرار داده‌اند اما اين ميزان به اندازه كافي نمي‌تواند جامعه روشندلان را از تسهيلات بهره‌مند سازد.
وي راه‌حل مناسب براي رفع موضوع بيكاري نابينايان را حرفه‌آموزي به آنها در بخش فني-حرفه‌اي مي‌داند تا بدين صورت كارايي لازم را پيدا كنند.جمالي مي‌گويد: «يكي از مسائلي كه در ساير كشورها خوب به آن پرداخته شده است به‌ويژه كشورهاي اروپايي حرفه‌آموزي در حوزه فني و حرفه‌اي به معلولان ازجمله نابينايان است كه متأسفانه در كشور ما به آن توجهي نشده است.همچنين در كشور ما مسئله قانون تأمين اجتماعي و بيمه و پرداخت حق معلوليت براي نيازمنداني همچون معلولان به خوبي مورد توجه قرار نمي‌گيرد درحالي‌كه در ساير كشورها اين مسئله به شكل قانون براي نيازمندان درنظر گرفته شده است.»
سهيل معيني، مديرعامل انجمن باور نيز ميزان بيكاري در بين جامعه نابينايان را بيشتر از 70درصد مي‌داند و مي‌گويد: «نظام حمايتي براي نابينايان ايران وجود ندارد چه آنها كه از نظر مالي تأمين هستند و صرفاً به خدمات توانبخشي نياز دارند و چه آن تعداد كثيري كه از نظر معيشتي در سطوح زيرين خط فقر قرار مي‌گيرند.» معيني هم مانند جمالي اعتقاد دارد كه مهم‌ترين مشكل نابينايان اشتغال است.به گفته وي اما متأسفانه آماري از اين افراد در دست نيست فقط آمارهاي جهاني نرخ بيكاري آنها را 50درصد مي‌دانند كه در ايران بيش از اين است. وي مي‌گويد: «سازمان بهزيستي به معلولان مستمري، بيمه درمان و كمك‌هاي يارانه‌اي مي‌دهد اما اين ارقام و اين كمك‌ها هيچ تناسبي با نياز معلولان نداشته و حتي نمي‌تواند حداقل استانداردهاي معيشتي را براي آنها فراهم آورد.»