اما شايد ريحان‌ها بوي خود را از دست داده باشند چون ريحان بسيار لطيف است و شادابي و طراوتش تا وقتي است كه در بوستان و باغ و بر شاخسار، يعني محيط طبيعي خود بماند و در كنار درخت و اصل خويش زندگي كند و به سبب همين لطافت بسيار است كه بادي شديد، گلبرگ‌هايش را مي‌پراكند و لطافت و بويش را از بين مي‌برد و آن را به وادي تباهي مي‌رساند. حال فراموش نكنيم كه ما در زندگي هميشه ريحان داريم و بايد 2 جواهر گرانبها كه زن و فرزند هستند را از اين بادهاي سخت در امان نگه داريم چراكه هر دو در تعاليم اسلامي ريحانه ناميده مي‌شوند. البته همتي كه در حفاظت از فرزند صرف مي‌شود شايد بسيار دشوار باشد؛ چرا كه هر كاري كه ما انجام مي‌دهيم، از خوردن، صحبت كردن، نشستن، برخاستن، همه و همه در فرزندانمان تأثير مي‌گذارد. نه‌تنها در فرزندانمان بلكه امروزه اثبات شده است كه هر چه ما انجام مي‌دهيم و هر ويژگي‌اي كه ما در خود رشد مي‌دهيم حتي در فرزند‍ِ فرزند ما كه نوه ما باشد و همينطور پايين‌تر تأثير‌گذار است.
پس ما ناخودآگاه در هر روز از زندگي، نسلي از خود را مي‌سازيم! اما چه مي‌سازيم؟ چگونه مي‌سازيم؟ كمي تامل به اين موضوع، آدم را تكان مي‌دهد. شكل و قيافه فرزندان تركيبي از پدر و مادر است و اگر اين شباهت وجود نداشت بايد در افراد ديگر كه در خانواده نزديك به فرزند هستند اين شباهت را مطالبه كرد؛ حال اخلاق فرزندانمان نيز به همين ترتيب شكل مي‌گيرد؛ يعني اخلاقي تركيب شده از اخلاق تمامي اعضاي خانواده. لذا از حقوق فرزند بر پدر اين است كه مادري خوب براي فرزندش انتخاب كند. از نگاه پيامبر(ص)، تربيت و پرورش كودك، پيش از انعقاد نطفه آغاز مي‌شود. حضرت مي‌فرمايند: دقت كن و ببين نطفه خود را در كجا قرار مي‌دهي زيرا خلقيات از خانواده به فرزند مي‌رسد. پس به اين نكته دقت كنيم كه فرزندانمان آن چيزي نمي‌شوند كه ما دوست داريم بلكه آن چيزي مي‌شوند كه ما هستيم. پس اول از همه خود را اصلاح كنيم.