تازهترین مشکل پیش آمده در کشتی ایران جدال لفظی و تند رئیس کمیته فنی و دبیر فدراسیون کشتی است. جدالی که شاخص اصلی آن نوع تفکر و روشی است که هر کدام از طرفین آن را در رأس رفتارهای اداری و اجرایی خود قرار دادهاند و متأسفانه آتشبس مقطعی و ظاهری این دو، دارای التهاب مسمومی است که نداشتن کنترل و تلاش برای رفع آن میتواند شدیدترین آسیبها را به کشتی وارد سازد.
مشکل اصلی در اختلاف موجود این است که عارف ربطی دبیر فدراسیون با استناد به قوانین و اساسنامه موجود در فدراسیون کشتی ایران معتقد است کمیته فنی نمیتواند و نباید در مسائل اجرایی کشتی دخالتی داشته باشد.
او میگوید: منصور مهدیزاده رئیس کمیته فنی یکی از افراد باسابقه در کشتی ایران است که احترام ایشان به دلیل کسوت بر همه واجب است، اما وی نباید به این لحاظ در امور اجرایی نقشآفرینی کند چرا که خلاف اساسنامه است. کمیته فنی صرفاً باید یک پیشنهاددهنده باشد.
منصور مهدیزاده زمانی که از واکنشهای عارف ربطی در موضعگیریهای اخیرش در ارتباط با این کمیته آگاهی پیدا کرد، ابتدا موضع تندی گرفت و صراحتاً اعلام کرد تا زمانی که ربطی در فدراسیون کشتی باشد من دیگر با این ورزش کاری نخواهم داشت.
اما او یکی دو روز بعد در مصاحبهای به خبرنگاران گفت: من هیچ مشکلی با دبیر فدراسیون ندارم. اظهارات ضد و نقیض مهدیزاده نشان داد وی امروز دیگر در شرایطی نیست که بخواهد یا بتواند از نقش پررنگ کمیته فنی سخن گفته و اساساً تصمیمگیریهای این کمیته را در تحولات آتی کشتی تأثیرگذار بداند.
عکسالعملهای تازه رئیس فدراسیون کشتی هم نشان میدهد روال کارها از این پس چون گذشته نخواهد بود و حتی اگر قرار باشد کمیته فنی باز هم وجود داشته باشد، باید تعریفی نو برای آن داشت.
گفته میشود قرار است که کمیته فنی از این به بعد به صورت موردی آن هم با تعدادی محدود تشکیل شود. اما همانگونه که اشاره شد فرافکنی نزد اهالی کشتی چه کمیته فنی باشد یا نباشد ضرر و زیانهایی را به همراه دارد که نمیتوان نسبت به آنها بیتفاوت بود.
بیماری اصلی و عمدهترین دلیل عقبماندگی کشتی ایران که یزدانیخرم هم بارها در سخنانش آنها را یادآوری و مورد اشاره جدی قرار داده است، رفتارهای منحصر به فرد اهالی کشتی است.سایه سنگین رفتارهای مسئولین کشتی امروز بر سراسر آن سایه گستر شده است.
رئیس کشتی ایران امروز مسئولیت سنگینی در قبال این مشکل دارد. پالایش این مشکلات مستقیماً باید از ناحیه ایشان ساماندهی و مدیریت شود. سکوت و عکسالعملهای محافظهکارانه هرگز به مصلحت نیست. تداوم و استمرار چنین رفتارهایی کشتی ایران را به ورطه سقوط و نابودی میکشاند.
یزدانیخرم زمانی میتواند امیدوار به بهبود امور جاری کشتی و رسیدن به اهداف عالیه خود باشد که ابتدا دست به سالمسازی در میان مجموعهای بزند که بعضاً با قصد و غرض دست به حاشیهسازی میزنند تا از دل آن به اهداف خود برسند. دشمنان واقعی ناشناخته نیستند، کمی دقت چهره آنها را کاملاً برملا میکند.
چرایی و چگونگی انتخاب یک سرمربی آن هم در روزهایی که حاشیهسازان مرتباً برای کشتی حاشیه درست میکنند امری حیاتی است که باید با حال و هوایی خاص با آن روبهرو شد. روزهای حساس در کشتی هدر میرود، روزهایی که حریفان با سرعت برق و باد خود را برای حضور در المپیک هماهنگ میکنند و ما خیلی راحت با رفتارهای ناشیانه در جهت عکس آنها حرکت میکنیم. به راستی که کشتی را باید از نو تعریف کرد.