سقوط به رتبه هفتم جهان؛ دستاورد مسابقات جهانی باکو برای آزادکاران ما بود. یکی از بدترین نتایج تیمی تاریخ کشتی ایران که همچون قلم قرمزی نام ایران را از جمع مدعیان طراز اول کشتی دنیا خط زد و پایین‌تر از روسیه، آمریکا، ترکیه، کوبا، اوکراین، ازبکستان و گرجستان قرار داد.
تیمی که سال گذشته با افتخار در جایگاه دوم جهان ایستاده بود، به یکباره از اسب قدرت سقوط کرد و تمام آرزهای ملتی کشتی‌دوست را در آستانه المپیک بر باد داد.
حالا نگرانی‌ها در مورد ورزش اول کشور نه‌تنها بر بدنه سازمان تربیت‌بدنی به عنوان متولی اصلی ورزش رسوخ کرده، بلکه کمیته ملی المپیک نیز از این نتیجه بی‌نصیب نمانده و امروز شاهد آن هستیم که کشتی با این روند جایگاه خود را حتی در بین رشته‌های پرمدال در المپیک مثل جودو، تکواندو، کاراته و حتی ووشو از دست می‌دهد.
تیم ملی کشتی آزاد ما در حالی دچار این بحران می‌شود که مدیریت کمیته فنی ما به عنوان قائم‌مقام و مشاور فنی رئیس فدراسیون، برعهده یکی از قهرمانان صاحب‌نام جهان و المپیک به نام منصور مهدیزاده بود. تحقیر کشتی ایران، قرار گرفتن در جایگاه هفتم جهان و دوری ما از سکوی قهرمانی در حالی عاید کشتی شد که مدیریت تیم ملی کشتی آزاد ما نیز بر دوش یک قهرمان باتجربه و مربی باسابقه‌ای چون منصور برزگر است.
کسی که نزدیک به 03 سال در ادوار مختلف حرف اول و آخر را در مورد مسائل فنی تیم ملی کشتی ما زده است. و از همه مهمتر سکاندار و سرمربی این تیم، یک قهرمان نام آشنا به نام علیرضا حیدری است. یک سرمربی جوان که در اولین تجربه مربیگری به یکباره از مسابقات جهانی سر برآورد. یک کشتی‌گیر مدال‌دار که حدود 9 سال حضور در تیم‌ملی کشتی را در کارنامه دارد.
این آمار نشان می‌دهد که فدراسیون کشتی در بعد نیروی انسانی برای هدایت تیم‌ملی کشتی آزاد نه‌تنها مشکلی نداشته، بلکه از سرمایه‌های گرانبها و مجربی در کنار هم استفاده کرده است، مثلثی کاملاً فنی و کاربلد با 3 ضلع برزگر، مهدیزاده و حیدری.
از بدو حضور محمدرضا یزدانی‌خرم، مدیر نام‌آشنا و باسابقه فدراسیون والیبال در رأس مدیریت فدراسیون کشتی، به اذعان تک‌تک اعضای بدنه فدراسیون، به یکباره تمام مشکلات مالی و مدیریتی فدراسیون رخت بربست.
کلیه بدهی‌های معوقه، افزایش چشمگیر حقوق پرسنل فدراسیون، اعطای حقوق‌های ماهیانه میلیونی به مربیان تیم‌های ملی، فراهم ساختن بستری بی‌نقص و کامل برای برگزاری اردوها، تحولات چشمگیر در دستورات غذایی و برنامه تغذیه کشتی‌گیران، حضور پزشکان حاذق روانشناس و ماساژورهای کار بلد، همه و همه دستاورد تلاش‌های محمدرضا یزدانی‌خرم بود که به نقطه‌عطف حداکثری سهمی کشتی ایران تبدیل شده بود.
سفره گسترده بودجه بی‌پایان فدراسیون و توجه ویژه سازمان تربیت‌بدنی جایی برای انتقاد از فدراسیون یزدانی‌خرم باقی نگذاشته بود اما نتایج رقابت‌های جهانی باکو ناگهان تمام مدیران ورزشی را مقابل علامت سئوال بزرگی قرار دارد که آیا پول، حلال مشکلات فدراسیون کشتی بود؟
تیم ملی کشتی آزاد در زمان محمدرضا طالقانی وقتی در مسابقات جهانی 2005 بوداپست فقط با یک مدال برنز در جایگاه ششم دنیا ایستاد، به قدری مورد انتقادات ریز و درشت افراد مختلف قرار گرفت که بلافاصله بعد از بازگشت تیم، زمزمه برکناری طالقانی از سازمان تربیت‌بدنی به گوش می‌رسید و حالا امروز شاهد یک تناقض آشکار در مدیریت فدراسیون هستیم. تیم طالقانی بدون بودجه با یک مدال برنز، ششم جهان شد و امروز یزدانی‌خرم با وجود بهره‌مندی از منابع مالی فوق‌العاده، با یک مدال نقره و یک مدال برنز به عنوانی بهتر از هفتمی دست نمی‌یابد.
واقعاً مشکل تیم‌ملی کشتی آزاد چه بود؟ نیروی انسانی، منابع مالی و پولی، حمایت رسانه‌های ارتباط جمعی، حمایت سازمان تربیت‌بدنی، قرعه مناسب و اردوهای مفید، همه و همه فاکتورهای مهم و اساسی است که در ارزیابی مسابقات جهانی باکو باید لحاظ شود.
آیا مدیریت باتجربه فدراسیون که سابقه 17 سال حضور در فدراسیون والیبال را دارد، می‌تواند این وضع بحرانی را سروسامان دهد؟ و از همه مهمتر آیا ریاست سازمان تربیت‌بدنی و معاون رئیس‌جمهور که برای حضور در انتخابات فدراسیون فوتبال شخصاً وارد عمل می‌شود، برای دفاع از کیان کشتی دستور بررسی علل شکست تیم‌ملی کشتی آزاد را خواهد داد؟
کالبدشکافی روابط و جامعه‌شناسی برخوردها و وظایف در بدنه تیم ملی کشتی آزاد از وجود یک فاصله عمیق و ریشه‌دار در مثلث کمیته فنی، کادر فنی و مدیریت تیم‌های ملی خبر می‌دهد. دستورات از پیش تعیین شده‌ای که یکبار برای امضا رودرروی رئیس کمیته فنی قرار می‌گرفت و اختیارات پوشالی و محدودی که همچون بال و پر کاذب به علیرضا حیدری هدیه می‌شد.
هیچ‌کس منکر چندگانگی در تصمیم‌گیری‌های فنی نبوده و نیست و امروز حتی موافقین فدراسیون هم به جمع منتقدان پیوسته و همه بر این باورند که محمدرضا یزدانی‌خرم در اعطای مسئولیت فنی دچار اشتباه شده است. قطعاً بازشناسی وقایع و تصمیمات اتخاذشده، به خصوص در مورد مسابقات انتخابی اوزان 55، 66 و 96 کیلوگرم این فاصله و شکاف را طی روزهای آتی معنا بخشیده و مشخص خواهد شد که نقش علیرضا حیدری به عنوان سرمربی تیم‌ملی در این شکست چه اندازه بوده است.
اینکه چرا تیم ملی کشتی آزاد ما با وجود در اختیار داشتن منابع مالی قدرتمند، از حضور در تورنمنت‌های معتبر بین‌المللی همچون اوماخانوف، بلاگلازوف، جایزه بزرگ تاشکند، علی علی‌اف، یاریگین، یاشاردوغو، دانکولف جام تفلیس و... طفره می‌رفت و فقط به مسابقات جهانی کراسنو یارسک و مسابقات جام زیلکوفسکی لهستان اکتفا کرد، خود جای سئوال دارد.
آیا علیرضا حیدری که در طول دوران قهرمانی‌اش به وضوح اهمیت مسابقات تدارکاتی و خارج از خانه را درک کرده بود، شخصاً با محدود شدن تیم‌ملی به خانه کشتی موافق بود؟
آیا اگر فقط یکبار سعید ابراهیمی با گاستالوف کشتی می‌گرفت نمی‌توانست سند شکست این کشتی‌گیر صاحب‌نام روسی را در فینال امضا کند؟
واقعاً تصمیم‌گیرنده نهایی در مورد مسائل فنی تیم‌ملی کشتی آزاد چه کسی بود؟ و امروز کادر فنی برای سقوط کشتی ما چه توجیهاتی دارد؟
