به گزارش ايرنا، ضیاء‌الدین الماسی گفت: معمولا ورود مستقیم فاضلاب به دریا موجب اوتریفیکاسیون (تغذیه‌گرایی) و به تبع آن بروز پدیده جلبکی می‌شود؛ در این حالت مواد مغذی در آب به حدی زیاد می‌شود که جلبک‌ها، فیتوپلانکتون‌ها و دیاتون‌ها به میزان زیاد از این مواد مغذی تغذیه می‌کنند که رشد سریع آنها را در پی دارد.
وی اظهار کرد: ممکن است پدیده تغذیه‌گرایی سمی باشد که در این صورت مرگ و میر آبزیان را به همراه دارد و در صورتی که سمی هم نباشد، سطح آب را می‌‌پوشاند و مانع رسیدن اکسیژن و نور به آب می‌شود که در این صورت هم مرگ و میر آبزیان را به همراه دارد.
مدیرکل دفتر آلودگی دریای سازمان حفاظت محیط زیست ادامه داد: شکوفایی این جلبک‌ها باعث می‌شود تا رنگ سطح، تغییر کند و بنا به نوع فیتوپلانگتون‌ها نارنجی، قرمز و سیاه می‌شود که البته بعد از مدتی می‌پوسند و بوی بدی را هم ایجاد می‌کنند.
وی ادامه داد: این پدیده موجب می‌شود اکسیژن بیش‌تری در اعماق آب مصرف شود و در نتیجه، ناحیه‌ای معروف به ناحیه دگزون یا ناحیه مرگ و میر آبزیان به وجود آید، این حالت زمانی رخ می‌دهد که آلودگی فاضلابی در آب زیاد شود.
الماسی به تاثیر آلودگی روی سلامت ماهی‌ها اشاره کرد و گفت: گفته می‌شود زمانی که فلزات سنگین مانند جیوه که در فاضلاب‌های صنعتی وجود دارند وارد بافت آبزی شود و انسان از آن تغذیه کند، این به این معناست که این پدیده خود به خود وارد چرخه غذایی شده است و در بافت بدن انسان تجمع می‌کند که بسیار مضر است.
وی افزود: اما ورود فاضلاب انسانی این تاثیر را بر سلامت ماهی‌ها و انسان ندارد، مگر این که حاوی انگل باشد و بدن آبزی میزبان آن انگل‌ها شود که در این حالت به واسطه امکان انتقال بیماری و انگل، مضر است.
الماسی خاطرنشان کرد: البته فاضلاب شهری به عنوان منبع فلزات سنگین قابل توجه نیست و توجه بیش‌تر روی فاضلاب‌های صنعتی است که حاوی فلزات هستند.
وی اظهار کرد: اکنون در دریاهای ایران به جز در یکی دو ناحیه محدود که مقادیر فلزات سنگین در آن با هشدار روبرو است، در بقیه مناطق مشکلی نداریم و فاضلاب‌های صنعتی، تصفیه شده وارد دریا می‌شوند و از این رو ماهی‌ها سالم‌اند.
الماسی با بیان این که برای مناطق آلوده برنامه‌های کنترلی داریم، گفت: در این راستا با صنایع پتروشیمی مانند صنایعی که در ماهشهر و بندر امام مستقرند و فعالیت آنها موجب ورود آلودگی صنعتی به دریاها می‌شود، برنامه‌هایی را با هدف کاهش بار آلودگی‌های صنعتی به دریا آغاز کرده‌ایم.
وی افزود: در این راستا این صنایع پتروشیمی واحدی به نام "کلرآلکالی" داشتند که موجب آلودگی می‌شد که مکانسیم آن را با استفاده از فناوری‌های روز به "ممبران" تغییر دادند که دیگر آلودگی به همراه ندارد، این تلاش‌ها تا حصول کامل حذف آلودگی در دریاها باید دنباله‌دار باشد.