به گزارش مهر، در پي اعتراض مردم چهارمحال و بختياري به سخنان معاون اول رئيسجمهور درباره پروژههاي انتقال آب، اين نمايندگان با صدور بيانيهاي از تحقيق و تفحص درباره طرحهاي انتقال آب خبر دادهاند.
- انتقال آب، تعادل آبي استانها را برهم ميزند
همزمان پروفسور پرويز كردواني، جغرافيدان و پدر كويرشناسي كشور در نشست تخصصي مطبوعاتي «مسئوليت اجتماعي در حوزه آب» با تأكيد بر اينكه انتقال آب از يك منطقه به منطقه ديگر اشتباه محض است، گفت: اين كار باعث برهم خوردن تعادل آبي استانها خواهد شد؛ چراكه خود اين استانها با كمبود آب مواجه هستند.
به گزارش ايرنا، اين استاد دانشگاه درباره طرح انتقال آب درياي مازندران هم خاطرنشان كرد: البته از آب درياي مازندران ميتوان در كشاورزي آن هم فقط در بخشي از استان مازندران و گلستان استفاده كرد.
استاد ممتاز دانشگاه تهران به برخي طرحهاي غيركارشناسي مانند شكافتن كوههاي البرز براي انتقال رطوبت شمال به تهران، طرح جنگلكاري بيابانها و طرح كانال كشتيرو از درياي مازندران به خليجفارس كه قرار بود در طول سالهاي گذشته در دولتهاي مختلف انجام شود، اشاره كرد و افزود: اين طرحها ازجمله طرحهايي بود كه با نامهنگاري و پيگيري، مسئولان را از اجراي آنها برحذر داشتهام. وي با تأكيد بر اينكه اصرار بر توسعه كشاورزي و صنعتي وضعيت آبي ايران را با بحران مواجه كرده است، گفت: شهر رفسنجان با كاشت پسته و شهر جهرم نيز با آبياري قطرهاي نابود شده است، ضمن اينكه بهعنوان مثال در شهر جهرم براي زدن چاه 600متر زمين را حفر كردهاند و اين منابع زيرزميني آنجا را خشك كرده است و اين ميزان در رفسنجان نيز ٤٥٠متر است.
پروفسور كردواني با اشاره به اينكه وضعيت آب در كشور ناگوار است، گفت: اين وضعيت ناشي از آن است كه تنها روي توسعه كشاورزي و صنعت بهصورت غيركارشناسانه تأكيد داشتهايم. بخشي نشستهاي زمين ناشي از همين رويه است.
به گفته اين چهره ماندگار علمي استفاده از تكنولوژي چاههاي عميق، احداث سد و كانال و همچنين تجهيزات شيرآلات و شلنگهاي آبي از 3 تكنولوژي به نابودي آبهاي زيرزميني منجر شده و وضعيت آبي كشورمان را به آستانه بحران كشانده است. اين جغرافيدان در ادامه با تأكيد براينكه در شرايط كنوني بايد در ارتفاعات كشور امكان نفوذ آب به زمين ايجاد شود، افزود: بايد سدهاي كشور رسوبگير داشته باشند و شستوشوي هيدروليك صورت گيرد كه متأسفانه اين كارها انجام نشده است و پايتخت در طول دهههاي آتي از آب زيرزميني و سدي كه بتواند آب شهر را تأمين كند، برخوردار نخواهد بود.