تصویر جوانمردی که خود- به اختیار- در جای کسی خوابیده که قرار است با تیغ‌های جنگجویان شهر کشته شود، دلهره‌آور است.
حتي همراهي رسول خدا(ص) در غارثور و از آنجا تا مدينه شگفت است. در يك كلام هجرت حضرت محمد(ص) از مكه به يثرب از بخش‌هاي جذاب تاريخ اسلام است... .
ذهن‌هاي ما غالبا حادثه‌جوست و طبيعي است كه از ماجراي عظيم هجرت چنين صحنه‌هايي را به‌خاطر بسپاريم. اما اگر كتاب‌هاي تاريخي را با دقت بيشتري بكاوييم، به نكات نغز و ناب‌تري دست مي‌يابيم كه اتفاقا در دل اين حادثه نهفته است:
حضرت محمد(ص) مي‌توانست امام‌علي(ع) را نيز در اين سفر پرخطر با خود همراه كند و هر دو با طيب خاطر از مكه راهي مدينه شوند؛ اما ايشان از يار و امين هميشگي خود مي‌خواهد كه 3روز در مكه بماند؛ آن هم به يك دليل! امام‌علي(ع) در اين 3 روز ماموريت دارد تا امانت‌هايي را كه مردم نزد محمد مصطفي(ع) گذاشته‌اند، به صاحبانشان برگرداند. اما نكته ظريف ماجرا اين است:
«تمام دوستان و وفاداران به پيامبر از مكه بيرون رفته‌اند؛ پس اين امانت‌ها از آن كساني است كه به پيامبري محمد(ص) ايمان نياورده‌اند؛ اما ذره‌اي در امانتداري او ترديد ندارند»! يعني مردم مكه يقين دارند پيامبر به امانت‌هاي آنان كاري ندارد؛ حتي اگر اين مردم با برگزيده خدا طوري رفتار كنند كه مجبور شود از آن شهر بگريزد! محمد(ص) امانت‌هاي مردم را به صاحبانشان برمي‌گرداند؛
حتي اگر همين مردم او را و خانواده و دوستانش را 3 سال در محاصره‌اي سخت قرار دهند! امانت‌هاي مردم دست‌نخورده باقي مي‌ماند؛ حتي اگر اموال مسلمانان مهاجر، مصادره شود! در اين ميان نقش امام علي(ع) نيز بسيار مهم است: حضرت محمد(ص) امانت‌هاي مردم را به‌دست كسي مي‌سپارد كه او را همچون خود امانتدار مردم مي‌داند!
- شاعر و پژوهشگر ادبيات