موجودي كه حياتش نباتي است رزق و روزي‌اش، رزق و روزي كم و به اندازه خودش است؛ مثل گل كه همه رزقش در آب و خاك و نور آفتاب نهفته است اما موجودي كه به عالي‌ترين حيات يعني حيات انساني مي‌رسد خداي متعال براي او رزق و روزي‌هاي ديگري را درنظر گرفته است؛ پس اينگونه نيست كه رزق همه موجودات يكسان باشد بلكه ما متناسب با حياتمان رزق‌هايي داريم، متناسب با عالمي كه در آن هستيم رزق‌هايي داريم و همانطور كه عالم ما عوض مي‌شود رزقمان هم عوض مي‌شود؛ زماني كه در رحم مادر هستيم، در دنيا و در پس اين دنيا در هر كدام، روزي متناسب با آن را داريم.
يكي از اسامي خداي متعال رزاق است؛ يعني رزق از جانب او مي‌آيد؛ و رزق آن چيزي است كه موجود زنده براي ادامه زندگي و رشد وتعالي و رشد خودش محتاج به آن است و معمولا رزق هر موجودي به‌دست خالق او است. آري اين درياي بيكران به سمت ما سرازير مي‌شود و گاه ما آن را به عيان مي‌بينيم و گاه چون نمي‌بينيم گمان مي‌كنيم اصلا چنين نعمتي نيست. درصورتي كه بايد دانست مسئله رزق و روزي مقوله‌اي يك طرفه نيست بلكه انسان خودش، روزي‌اش را دستخوش تغيير مي‌كند؛ هم آن را به زوال نزديك مي‌كند و هم آن را افزايش مي‌دهد. يكي از عوامل مـؤثر در تغيير رزق و روزي و افزايش آن، داشتن تدبير، آينده نگري و برنامه‌ريزي از جانب خود ماست. تدبير در زندگي، گونه‌ها و چهره‌هاي متفاوتي دارد؛ مسائلي از قبيل انـتخاب نوع شغل متناسب با روحيه افراد، سن و زمان و مكان مناسب براي وارد شدن در عرصه كار و اشتغال ازجمله آنهاست.
اگـر كسي بدون شناخت علاقه، استعداد و توانايي خود، در انتخاب شغل و مكان و زمان آن دچار اشتباه شد، به جاي مذمت و سرزنش روزگار و بدبيني به اين و آن، بايد خود را سرزنش و در تدبير و برنامه‌ريزي خود تجديد نظر كند. اين همه مربوط به مرحله قبل از انتخاب شغل است؛ اما بعد از انتخاب شغل و كسب درآمد، مرحله جديدي از تدبير در زندگي آغاز مي‌شود. در اين مرحله، مسائلي از قبيل نحوه هزينه و اولويت‌بندي در هزينه‌ها و... وجود دارد كه بايد به‌گونه مناسبي تدبير شود. بنابه فرموده امام‌علي‌عليه‌السلام برپايي زندگي منوط به اندازه‌گيري مناسب است و اندازه‌گيري مناسب به تدبير مناسب وابسته است. پس اگر در مواردي از رزق و روزيمان كاسته و كم شد در درجه اول از برنامه و تدبير خودمان شكايت كنيم.