هنوز داشتن را باور ندارد. صدايش مي‌زنيم و او با طمأنينه قدمي به جلو برمي‌دارد. عروسك را به سمتش مي‌گيريم و او نگاهي به مادرش مي‌اندازد. دوباره به عروسك زل مي‌زند و مي‌گويد: مال من؟ مال خود خود من؟ هنوز كلمه بله به انتها نرسيده كه عروسك را در آغوش مي‌كشد و مي‌بوسد... . اين نخستين ملاقات او با يك عروسك واقعي است... عروسك‌ها هنوز هم مي‌توانند تمام دنياي دختر كوچولوها باشند.
يكي از معلمان تربيتي در چند مدرسه تهران اقدام به اجراي طرحي به‌منظور جمع‌آوري عروسك براي دختراني كه در مناطق محروم زندگي مي‌كنند كرده است.
حجت‌الاسلام حامد حيدري كه تاكنون طرح‌هاي نيكوكارانه زيادي ازجمله تهيه جهيزيه از كاغذ باطله‌هاي مدارس را اجرا كرده است درباره اين طرح مي‌گويد: من به اين امر اعتقاد دارم كه بچه‌هاي ما ظرفيت بسيار خوبي براي انجام كار خير دارند و وقتي راه را به آنها نشان دهيم خودشان ماجرا را به پيش مي‌برند. پس از اجراي طرح موفق تهيه جهيزيه از كاغذ باطله كه هنوز از سوي بچه‌هاي مدرسه دنبال مي‌شود، طرح ديگري را در دست گرفتيم كه به ياري خدا تا شب يلدا نهايي مي‌كنيم.
او مي‌گويد: چند وقت پيش با گروهي از دوستان به يكي از مناطق محروم در استان همدان رفته بوديم؛ منطقه‌اي كه بچه‌ها واقعا در مضيقه بودند و هيچ امكاناتي نداشتند. وقتي به چند تا از دخترهاي اين منطقه عروسك هديه كرديم به قدري اين دخترهاي كوچك خوشحال شدند كه آدم احساس مي‌كرد دنيا را به دستشان داده‌اند. از خنده رضايت آنها دل هر كسي كه بيننده بود شاد مي‌شد و همه خوشحال بودند كه توانسته‌اند لبخندي بر لبان آنها بنشانند. بعد از اين ماجرا من درباره اين مناطق با دانش‌آموزانم صحبت كردم و به آنها گفتم كه چه اتفاقي افتاده و ما شاهد چه شادي‌هاي كوچكي بوديم. بچه‌ها باورشان نمي‌شد كه يك عروسك بتواند دل كودكي را اينطور شاد كند. از آن روز بود كه بچه‌ها تصميم گرفتند با كمك هم عروسك‌هايي كه در خانه‌هايشان هست را به كودكان محروم هديه كنند و قرارمان شد تا شب يلدا.
الان چند هفته‌اي است كه اين طرح آغاز شده و بچه‌ها عروسك‌هايي را به ما تحويل مي‌دهند كه براي خودشان عزيز است. در احاديث و آيات قرآني هم داريم كه چيزي را به ديگران ببخش كه براي خودت ارزشمند است نه چيزي را كه دوست نداري يا استفاده نمي‌كني.
آقاي حيدري در ادامه توضيح مي‌دهد كه قرار شده بچه‌ها به همراه عروسك‌هايشان نامه‌اي براي كودكان مناطق محروم ارسال كنند و در آن از احساسشان بگويند، همچنين بچه‌هايي كه عروسك‌ها به دستشان مي‌رسد هم نامه‌اي در جواب اين نامه مي‌نويسند و به اميد خدا بعد از جمع‌آوري نامه‌ها نمايشگاهي از اين حس‌هاي پاك برگزار مي‌كنيم.
او اضافه مي‌كند: قرار است عروسك‌ها تا شب يلدا به دستمان برسند. ما هم بعد از برگزاري مراسم جشني در مدارس به مناسبت شروع زمستان، عروسك‌ها را براي هديه دادن به بچه‌ها آماده كنيم و به لطف خدا به‌دست بچه‌هايي كه در مناطق حاشيه‌اي و محروم شهر تهران زندگي مي‌كنند مي‌رسانيم.
حيدري در پاسخ به اين پرسش كه چرا چنين طرح‌هايي را در مدارس اجرايي مي‌كنيد، مي‌گويد: بچه‌ها بايد از سنين پايين با كار خير آشنا شوند و هدف اصلي من از اجراي اين طرح‌ها اين است كه كار خير را دوباره براي دانش‌آموزانم تعريف كنم و آنها را با مشكلاتي كه در جامعه وجود دارد و شايد آنها هيچ‌وقت از آن آگاهي پيدا نكنند آشنا كنم. بچه‌ها بايد بدانند كه انجام دادن كار خير لزوما دادن پول به كسي نيست بلكه هر قدمي كه براي خوشحال كردن بنده‌اي و رفع نياز او برداشته شود كار خير است و همه آنها با وجود سن كمشان مي‌توانند يك نيكوكار باشند.