این روزنامه با فاصله از مباحث روزمره و فرسایشی سیاسی، توانست مخاطب شهرنشین خودش را پیدا کند. اینکه یک روزنامه خوانندگانش را عصبی نکند، هر روز تصویری خسته‌کننده از جامعه ارائه نکند و البته به کاستی‌ها هم بی‌توجه نباشد، بسیار مهم است که درمجموع می‌توان گفت همشهری نمره قابل‌قبولی در این زمینه دارد. من البته انتقاداتی هم به فعالیت مجموعه محصولات همشهری دارم اما حالا باید از نیمه پر لیوان بگویم. برای نمونه «همشهری محله» که شاید کمتر از دیگر محصولات این روزنامه دیده‌شده اما یکی از مهم‌ترین اتفاقات مطبوعات کشور ماست که بر مبنای الگوهای مشارکت جمعی در ارتباطات بنیان نهاده شده و اگر بتواند شهروندان را به‌عنوان خبرنگاران واقعی خودش داشته باشد، بسیار ارزشمند خواهد بود.
در سالگرد انتشار روزنامه، ضمن تبریک به همه روزنامه‌نگاران قبلی و فعلی در این روزنامه اگر بخواهم به جوان‌ترهای این روزنامه که تعدادی از آن‌ها دانشجویانم بوده‌اند توصیه‌ای داشته باشم، شاید مهم‌ترین نکته توجه به روزنامه‌نگاری تحقیق باشد. در روزگاری که شبکه‌های اجتماعی پایشان را روی گلوی مطبوعات گذاشته‌اند و البته نفس خیلی از آن‌ها به شماره افتاده است، روزنامه‌نگاری تحقیق می‌تواند شیشه عمر و راز بقای روزنامه‌ها باشد. فکر می‌کنم روزنامه‌نگاران و خبرنگارهای واقعی باید از همین تهدید برای خودشان فرصتی بسازند و با عمیق‌شدن درباره مشکلات واقعی اطراف زندگی مردم، به حل آن‌ها توجه کنند. در یکی دو سال اخیر دیده‌ام که نمونه‌هایی از این گزارش‌ها در همشهری و تعدادی دیگر از روزنامه‌های ما منتشر شده‌اند.
این تجربیات اگر چه خوب هستند اما حتما کافی نیستند. اینکه تحقیق‌های یک خبرنگار مثل یک چراغ قوه پرنور بر مشکلات مردم بتابد، زوایای تاریک آن را روشن و راه را برای حل آن‌ها هموار کند باید بزرگ‌ترین ماموریت خبرنگارهای واقعی باشد. حقیقت جایی پنهان شده است و خبرنگار‌ها باید با همین ابزارهای مدرن آن را پیدا کنند و به مخاطبانشان نشان بدهند. به دوستان و همکاران خودم در این روزنامه توصیه می‌کنم از یاد نبرند میراث‌دار چه سرمایه ارزشمندی هستند.
- یادداشت ۲۵سالگی‌همشهری|سیدوحید عقیلی|رئیس دانشکده ارتباطات دانشگاه آزاد