پوشیدگی لباس‌ها هم باعث می‌شود تا نگاه خانم‌های ایرانی به آنها جلب شود . مدل‌های مو و نوع آرایش هم جالب است.
2- اصل، غذاست: غذا در هیچ فیلم و سریالی این‌قدرجدی گرفته نمی‌شود؛ غذایی که برای ما ایرانی‌ها حتی از نان شب هم مهم‌تر است! کافی است بانوی آشپزخانه‌ای به جای نمک در غذای عالیجناب فلفل بریزد تا بیندازندش در گونی وخلاصش کنند! (فیلم‌های غذا محور مثل «کافه ترانزیت» و «ماهی‌ها عاشق می‌شوند» هم همیشه مورد توجه قرار می‌گیرند). آشپزی کره‌ای جواهری در قصر با اینکه اجق وجق است ولی تقلای بانوان آشپزخانه‌اش برای خانم‌های ایرانی آشناست؛ به‌خصوص هنگام حمله قوم شوهر!
3- خاله زنک بازی: شاید مهم‌ترین ویژگی یانگوم و دوستان شادش همین باشد. همه در حال زیراب‌زنی هستند و سر یک پیاله سس خرمالو همدیگر را می‌فروشند. این جر و بحث‌ها آن‌قدر کشدار است که بعضی جاها خیلی فانتزی به نظر می‌رسد و ذهن را مشغول نمی‌کند. همه چیز به شدت رو است؛ از عصبانیت‌های بانو چویی تا مظلومیت توأم با خنگی یانگوم.
4- پیچیدگی ندارد: حتی خبره‌ترین آب‌بندهای داخلی هم نمی‌توانند سریالی بسازند که حداقل 10قسمتش راجع به مسابقه آشپزی بین 2گروه بوده و در 3 قسمتش فقط ملکه فکر کند که اسم چه غذایی را بگوید، یا در چند قسمت، خط داستان، طرز تهیه سس خرمالو باشد.
5- یانگوم: قیافه معصومانه او، پشتکار عجیب و اهداف درپیت‌اش واقعا نکته‌های جذابی هستند. او تلاش می‌کند تا پیش عالیجناب برود، بعد وقتی به هدفش می‌رسد، جانش بالا می‌آید تا حرف بزند.
6- جمع نسوان: سریال جواهری در قصر چند تا نقش مرد دارد؟ احتمالا به 10 نفر هم نمی‌رسند. تمام نقش‌های اصلی زن هستند به جز افسر مین‌جو و تا حدی عالیجناب. جالب اینجاست که مردها هم رفتار زنانه‌ای دارند، وارد بحث‌های خاله‌زنکی می‌شوند، برایشان مسائل آشپزی مهم است، داخل خانه‌اند، فال‌گوش می‌ایستند و... این یک حقه قدیمی است که اگر خانم‌ها را بتوانید پای تلویزیون بنشانید، همه خانواده را هم می‌توانید بنشانید.
7- حریم خصوصی جذاب: همیشه برای ما روابط و اتفاقات در جاهایی که به آن دسترسی نداریم جذاب است؛ آن هم روابط داخل قصرها. جواهری در قصر همه‌اش راجع به همین روابط است که از دید مردم عادی پنهان بوده و در نتیجه بامزه است. مراحل ترقی در دربار، آن هم توسط یک زن که معمولا همیشه در سیستم‌های درباری دیده نمی‌شود، لااقل شاخک‌ها را تکان می‌دهد تا کنجکاو شویم.
8- جوزدگی: کافی است در یک جمع، 2 نفر با شوق و ذوق یانگوم را چهار چشمی ببینند تا شوت‌ترین اعضای جمع با تعجب بپرسند: «این چیه می‌بینید؟» و این‌طوری با تعریف‌های عجیب و غریب طرفدارها، به بیننده‌های سریال اضافه شود. تازه کافی است در محل کار، مدرسه و دانشگاه،چند نفر عشق یانگوم به پست‌‌تان بخورند؛ آن‌قدر حرف می‌زنند تا حس کنجکاوی‌تان را تحریک کنند. به هر حال یانگومیسم، موج تازه مملکت است و نباید عقب ماند.
9- دوبله عالی: جواهری در قصر با اینکه بازیگران زیادی دارد، اما در تعداد دوبلورها و به‌خصوص دوبلور زن، کم نیاورده. دوبله عالی که توسط آدم‌های حرفه‌ای مثل مینو غزنوی (یانگوم)، زهره شکوفنده (گیوم یونگ)، منوچهر والی‌زاده (افسر مین‌جو) و... انجام شده، ارزش کار را بالا برده، ضمن اینکه خاطره صدای غزنوی روی نقش‌های اوشین و هانیکو در باورپذیری یک دختر شرقی سختکوش نقش مهمی دارد. به جز دوبله، سانسور کم جواهری در قصر هم به همراهی بیننده کمک کرده؛ هیچ‌‌کدام از قسمت‌ها زیر 55 دقیقه نیست.
10- شبیه ما: روابط سریال پرستاران به فرهنگ ما نمی‌خورد اما در این سریال، روابط شبیه فرهنگ ماست؛ یانگوم در برابر افسر مین‌جو، برخوردهایی شبیه دخترهای ایرانی دارد. احترام هم در جواهری در قصر به شکل اغراق‌شده و زیادی وجود دارد؛ وقتی مادر عالیجناب (مادرشوهر) می‌آید، ملکه (همسر) بلند می‌شود تا او بنشــیند. احــتـرام در محیط‌های خانوادگی شرقی شبیه هم است.