به گزارش ايسنا، ضمانت‌نامه بازگشت از سفر، وثيقه‌اي است كه متناسب با قيمت تور توسط آژانس‌هاي مسافرتي ارزشگذاري مي‌شود و مبلغي بين ۲۰ تا ۵۰ ميليون تومان و حتي بيشتر براي هر گردشگر است. اين ضمانت البته تأثيري در صدور ويزا ندارد و مدركي نيست كه سفارتخانه‌ها از مسافر خواسته باشند؛ وثيقه در گرو آژانس مي‌ماند تا مسافر به كشور بازگردد.
گزارش بازرسان گردشگري نشان مي‌دهد، برخي از مجريان تور درحالي‌كه دستورالعمل‌هايي براي ممنوعيت دريافت وثيقه نقدي وجود دارد، طلب وجه‌الضمان نقدي مي‌كنند و گاه تهيه مدارك مورد نياز براي ويزا به‌خصوص در مورد ويزاي شينگن چنان زمان‌بر است كه به پيشنهاد پرداخت وثيقه نقدي ختم مي‌شود. اما برخي مسافراني كه به كشور بازگشته‌اند، وثيقه نقدي خود را از دست داده و مالباخته شده‌اند و چون مدركي در اختيار ندارند، نتوانسته‌اند حق خود را به اثبات برسانند و در دادگاه‌ها سرگردان شده‌اند.
اداره كل ميراث فرهنگي، صنايع‌دستي و گردشگري استان تهران نيز كه دفاتر خدمات مسافرتي كشور را در حوزه تحت مسئوليت خود دارد، اوايل امسال بخشنامه‌اي با يادآوري «مواد ۱۳ و ۲۰ قرارداد گشت‌هاي خارج از كشور درخصوص مقاصدي كه به ارائه ضمانت معتبر از طرف مسافر نياز دارند» صادر و دفاتر خدمات مسافرتي را به رعايت دقيق اين ضوابط ملزم كرد.
براساس اين بخشنامه، دفاتر خدمات مسافرتي و گردشگري مجاز به اخذ وجه نقد به جاي تضمين نيستند. همچنين نوع و مبلغ تضمين نيز بايد هنگام قرارداد تعيين و به اطلاع مسافر رسيده باشد و در متن قرارداد قيد شود. براساس همين بخشنامه، مبلغ تضمين ارائه‌شده نيز تا زمان برگشت مسافر قابل استرداد يا استفاده نيست. مسافر نيز موظف است 2روز پس از بازگشت از سفر با همراه داشتن اصل گذرنامه براي اخذ تضمين خود به دفاتر خدمات مسافرتي مراجعه كند. بخشنامه اداره ميراث فرهنگي استان تهران همچنين تأكيد كرده است كه شرايط منجر به برداشت از تضمين مسافر در مواردي همچون بازنگشتن در زمان مقرر، اعمال مغاير با مقررات كشور توسط مسافر و ايجاد خسارت به معابر و اماكن و اشخاص بنا بر گزارش مراجع ذيصلاح كشور مقصد نيز بايد به‌صورت شفاف از سوي آژانس‌هاي گردشگري به مسافر اعلام شود.