به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری فارس دبیرخانه شورایعالی انقلاب فرهنگی، در پیامی ضمن عرض تسلیت به رهبر معظم انقلاب اسلامی(مدظله العالی)، همه اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی، خانواده و تمام بازماندگان مرحوم دكتر علي شريعتمداري و جامعه علمی کشور اعلام کرد: برای آن مرحوم رحمت و غفران واسعه الهی و حشر با اولیای الهی را مسئلت دارد.
مرحوم علی شریعتمداری که در سال 1302 شمسی در شهر شیراز به دنیا آمده بود، پس از اتمام تحصیلات متوسطه در این شهر وارد دوره آموزش عالی شد و در سال 1332 مدرک کارشناسی علوم تربیتی و در سال 1335 مدرک کارشناسی علوم قضائی خود را اخذ کرد. وی سپس برای ادامه تحصیل به خارج از کشور رفت و در سال 1336 موفق شد تا مدرک کارشناسی ارشد خود در رشته آموزش متوسطه را ازدانشگاه ایالت میشیگان و مدرک دکترای خود را در رشته فلسفه، تعلیم و تربیت و برنامه ریزی درسی را در سال 1338 از دانشگاه تنسی اخذ کند.
آن مرحوم در طول دوران تحصیل در کسوت شریف معلمی نیز به انجام وظیقه مشغول بود و پس از بازگشت به کشور در سال 1339 به عنوان استاد در رشته علوم تربیتی در دانشگاه اصفهان به کار مشغول شد. در سال 1344 و هنگامی که به علت فعالیت سیاسی علیه نظام ستم‌شاهی دیگر نمی توانست در داخل از کشور به فعالیت علمی بپردازد، به عنوان استاد مدعو در دانشگاه‌های ایالت ایندیانا و تنسی به خدمت پرداخت و پس از پیروزی انقلاب اسلامی وی برای ادامه خدمت به کشورش به ایران بازگشت و با عضویت در هیئت علمی دانشگاه تهران به فعالیت علمی پرداخت.
مرحوم مغفور علی شریعتمداری از همان ابتدای تشکیل نظام جمهوری اسلامی حضور در سمت‌های مهم و حساسی مانند عضویت در ستاد و شورای عالی انقلاب فرهنگی، وزارت فرهنگ و آموزش عالی، ریاست گروه برنامه‌ریزی درسی رشته های علوم انسانی، عضویت در هیئت مرکزی گزینش و استخدام عضای هیئت علمی دانشگاه‌ها، عضویت در شورای پژوهش‌های علمی کشور، عضویت در هیئت رئیسه انجمن ایرانی تعلیم و تربیت را نیز در کارنامه خود دارد فلسفه تعلیم و تربیت، و نیز انجمن روانشناسی ایران را در کارنامه پربار زندگی خود دارد.
به پاس خدمات علمی و فرهنگی ایشان مدال درجه یک علمی و نشان درجه یک تعلیم و تربیت جمهوری اسلامی ایران و لوح چهره ماندگار علمی کشور را نیز دریافت کرده است، از جمله آثار علمی مرحوم شریعتمداری می توان به کتاب‌های آموزش در حوزه و دانشگاه، روشنفکر کیست؟ تعلیم و تربیت اسلامی، جایگاه علوم انسانی در تولید علم، چگونگی ارتقاء سطح علمی کشور، نقد و خلاقیت در تفکر، نقد آرا برخی از دانشمندان معاصر اشاره کرد.