در اين كليپ دختران دبيرستان درباره پديدهاي مي‌گويند كه قبلاً چندان چيزي درباره آن در ميان دختران دبيرستاني نشنيده بوديم. درباره اين پديده بايد تأمل كرد كه چه تعداد از دختران دبيرستاني و در كجا دست به چنين كاري مي‌زنند و مثل پديده گورخوابي دچار هيجان‌ها و تعميم‌هاي آني نشويم. تا به حال چنين پديدهاي چندان در ميان دختران نوجوان در دبيرستان‌ها رايج نبوده است.
در فيلم، اين پديده با ديدگاهي كليشه‌‌اي تحليل مي‌شود و برنامه‌سازان و تحليلگران به‌خود زحمت نمي‌دهند كه از چارچوب‌ها فراتر روند و به كند و كاو در مسئله بپردازند. اگرچه در فيلم كارشناس محترم كه ظاهرا كارشناس روانشناسي است به دلايل اين خودزني‌ها اشاره مي‌كند و دليل آن را «خشم فروناخورده» دختران نوجوان اعلام مي‌كند، اما نمي‌پرسد كه دليل اين «خشم فروناخورده» چيست.
آنچه در فيلم ديده مي‌شود حكايت از موضوعي فراتر از اينها دارد و بيم آن مي‌رود كه اين شيوه به يكي از شيوه‌هاي رايج براي «ابراز خشم» و يا نوعي «بيان پرخاشگري» تبديل شود. منظور اين است كه بايد به شرايط فراتر از آنچه در مدارس و دبيرستان‌ها مي‌گذرد، نگاه كرد. به‌عبارت ديگر، تا نتوانيم با نسل جديد مواجهه درست داشته باشيم و آنها را درك كنيم هيچ بعيد نيست كه اين شيوه‌هاي خودآزاري به شيوه‌‌اي رايج در دبيرستان‌هاي سراسر كشور تبديل شوند، كه نه تنها در دبيرستان‌ها، بلكه در هر جمعي كه از دختران و پسران اين نسل شكل مي‌گيرد؛ مثلا در جشن‌ها و دورهمي‌هاي متعددي كه اين نسل با هم دارند. البته بايد موضوع اعتياد را هم اضافه كنيم؛ خطري كه بيخ گوشمان نشسته است و دائم دايره نفوذ خود را گسترش مي‌دهد و مصرف رو به افزايش مواد روانگردان كه مصرف آن بسيار ساده‌تر از مواد‌مخدر سنتي است. با اين وضع هيچ بعيد نيست كه اين شيوه‌هاي خودآزاري به شيوه‌‌اي رايج و مد تبديل شود و بسياري را به كام خود بكشاند. بايد به ريشه‌هاي توليد اين خشم كه ناشي از متغيرهاي بسياري است (از محيط خانواده گرفته تا مدرسه و حتي جامعه) توجه كنيم و بتوانيم به درك نوجوانان نزديك شويم.
اين درك حتي فراتر از وظيفه آموزش و پرورش به تنهايي است. خطاب قراردادن يك وزارتخانه مشكل را حل نمي‌كند و به يك توجه ملي نيازمند است. در اين توجه ملي بايد از وجوه مختلف به اين پديده توجه شود و شيوه‌هاي مناسب مواجهه با آن اتخاذ گردد. در ضمن شيوه‌هاي مشاوره كهنه و مندرس كه از پيش، نسخه مراجعه‌كننده را پيچيده است، به درد نمي‌خورد. به مشاوره‌‌اي نيازمنديم كه از قبل به نتيجه نرسيده باشد؛ گوش كند و خوب گوش كند، ريشه‌ها را دريابد، تحليل كند و با ديدي وسيع و باز بتواند مشاوره بدهد و راهنمايي كند. اين موضوع را جدي بگيريم.