مادر سهیلا جورکش به ايسنا گفت: سهیلا بعد از یکسال نابینایی، به واسطه عملی که در اسپانیا برای کار گذاشتن دوربینی در چشم او انجام شد، شش ماه بینایی داشت ولی نتوانستند این دوربین را نگهدارند، به همین دلیل به ایران برگشتیم.
او ادامه داد: 10 روز بعد از اینکه به ایران بازگشتیم، چشم سهیلا سوزش و خارش پیدا کرد و انگار سفید شده بود. شب عید قربان جراحی روی چشم چپ انجام شد. در این دو ماه هم به صورت مدام برای معاینه به تهران می‌آمدیم. یک روز صبح، سهیلا دید که ترک‌هایی جلوی چشمش می‌آید و لکه‌ای سیاه جلوی چشمش ایجاد شده است، این لکه هرروز هم بیشتر می‌شد. متوجه شدیم شبکیه پاره شده‌است. پزشکان گفتند که چشم قرنیه ندارد و همچنین نمی‌توانند شبکیه را با لیزر ترمیم کنند به همین دلیل باید حتما اعزام شود. الان 50 روز است که این شبکیه از دست رفته و لکه سیاهی چشم سهیلا هر روز بیشتر می‌شود.
مادر سهیلا همچنین گفت که چشم راست دخترش از دست رفته و امیدی برای بازگشت دید آن وجود ندارد. به دستور وزیر بهداشت حتما باید خارج از کشور عمل شود، اما هنوز پزشک معالج او انتخاب نشده است.
همه پزشکان می‌گویند اگر دیرتر جراحی شود شبکیه کامل از دست می‌رود . روند این اعزام حدود دو تا سه ماه طول می‌کشد؛ به همین خاطر مسئولین به ویژه آقای دکتر ظریف وزیر امور خارجه فکری برای سهیلا کنند که حتما به صورت فوری اعزام شود. این چشم تنها امید او است و هرروز وضعیت بدتری نسبت به روز قبل پیدا می‌کند. از مردم التماس دعا داریم.
- روزگار سختی بر من می‌گذرد
سهیلا جورکش هم در آخرین گفت‌وگوی خود با ایسنا، گفت: روزگار سختی بر من می‌گذرد. الان وضعیت چشمم اورژانسی است. قرنیه‌ای که برای حفظ چشم در اسپانیا گذاشته شده بود در ایران برداشته شد. طبق اظهارات وزیر، شبکیه در حال کشش و پارگی است و اگر از دست برود، هیچ راهی برای بازگرداندن آن وجود ندارد.
سهیلا تاکید کرد که همه امیدم به بازگشت بینایی چشم چپ است. در مرحله‌ای هستم که امیدی برای درست شدن شبکیه وجود دارد و از تمام مسئولین کمک می‌خواهم که به داد من برسد تا به صورت اورژانسی به کشوری که پزشکان انتخاب می‌کنند اعزام شوم. اگر شبکیه چشم من پاره شود منجر به نابینا شدن ابدی من می‌شود. وزیربهداشت دستور اعزام من را دادند.
او همچنین بااشاره به تعیین وقت دیدار با رییس‌جمهور در پی درخواستی که داشت، خواستار به جلو انداختن زمان این دیدار شد و گفت: درخواست می‌کنم که کمی سریعتر بتوانم ایشان را ببینم، مشکلاتم را با ایشان درمیان بگذارم. امیدوارم کمک کنند هرچه سریعتر اعزام شوم و روزی برسد که همه مسائل حل شود.