مگر اصلا خدا اهل تبعيض و برخوردهاي دوگانه است؟ هرگز! خدايي كه من و شما مي‌شناسيم، حتما اهل عدل و عدالت است. حال براي اين سؤال مهم جوابي پيدا كنيم: آيا مي‌شود خداوند به‌خاطر گناه شيطان، او را از بهشت اخراج كند اما به‌خاطر همان گناه با ما مدارا كند؟ اميرالمؤمنين(ع) در خطبه «قاصعه» مي‌فرمايند: از آنچه خداوند نسبت به ابليس انجام داد عبرت گيريد... او 6هزار سال عبادت كرد... اما با ساعتي «تكبر» همه را نابود كرد؛ حال چگونه ممكن است پس از ابليس، فرد ديگري همان اشتباه را تكرار كند و سالم بماند؟
پس بپذيريم تكبر، آدمي را نابود مي‌كند آنچنان‌كه ابليس را شيطان كرد. گفته‌اند 7عامل، سبب ساز رشد تكبر در آدم‌هاست؛ علم، اعمال نيك و عبادت، مال و ثروت، علم و دانش، زيبايي و جمال، قدرت و موقعيت، كثرت فرزندان و هواداران. البته اينها همگي خوب هستند، اين توهم زدن به‌خاطر آنها و جوگير شدن به واسطه آنهاست كه آدم را دچار خودبرتربيني مي‌كند، حال آنكه سبك زندگي مدرن، كشتزار مستعدي است براي اينگونه جوگيري‌ها.
هيچ‌كس نيست كه دلش نخواهد با يكسري سؤال محرمانه، عيار خود را در ميزان تكبر و خضوع بسنجد. حالا فرصت خوبي است در اين آزمون كوچك شركت كنيد:
1- بعد از عبادت يا كار خوب، خود را برتر از مردم دانسته و خود را بي‌نياز از دعا و كمك آنها مي‌دانم.
2- هنگام گفت‌وگو با ديگران حق را به سختي مي‌پذيرم و با كراهت به اشتباه خود اعتراف مي‌كنم.
3- تعظيم به مقام پدر و مادر برايم خيلي سخت است و تا حالا نتوانسته‌ام حتي يك‌بار دست‌شان را ببوسم.
4- اگر با گروهي وارد مجلسي شوم اما من را مقدم ندارند يا به من تعارف ويژه نكنند و برايم جا باز نكنند، دلخور مي‌شوم.
5- در گروه‌هاي مجازي فراوان به من بر مي‌خورد و زود به زود قهر مي‌كنم يا گروه را ترك مي‌كنم.
6- عموما از مردم نفرت دارم و خود را بالاتر از آنها مي‌دانم و همنشيني با فقرا يا انسان‌هاي پايين‌تر از خودم خيلي برايم سخت و نگران‌كننده است.
7- عذرخواهي كردن سخت‌ترين كار دنيا براي من است.
لطفا پاسخ‌هايتان را لو ندهيد، اما كارهاي لازم را انجام دهيد!