براساس گزارش اسپيس، در اين بازه زماني حركت ماه به واسطه بادهاي خورشيدي كمي كندتر شده و موجي از ذرات زميني توسط اين بادها روانه ماه مي‌شوند.
اگرچه دانشمندان پيش از اين دريافته‌بودند كه نشانه‌هاي گازهايي مانند هيدروژن فراري از اتمسفر زمين را مي‌توان در سطح ماه يافت، اين اولين‌باري است كه محققان نشان مي‌دهد اكسيژن، يكي از مهم‌ترين عناصر حيات در زمين نيز به سوي ماه فرار مي‌كند.
به گفته محققان دانشگاه اوساكا، يافته‌هاي جديد نشان مي‌دهند سيستم ماه-زمين نه تنها از نظر فيزيكي بلكه از نظر شيميايي نيز در كنار يكديگر تكامل يافته‌اند. اين يافته‌ها مي‌تواند معماي قديمي درباره تركيبات شيميايي خاك و سنگ‌هاي ماه را توضيح دهد.
از آنجايي كه ماه از ميدان مغناطيسي محافظ برخوردار نيست، به شد تحت تاثير بادهاي خورشيدي قرار دارد، جرياني از ذرات باردار كه از سوي خورشيد به بيرون پرتاب مي‌شوند. به همين دليل است كه رسوبات ماه كه از سطح آن به زمين آورده شده‌اند، از تركيبات شيميايي مشابهي با بادهاي خورشيدي برخوردارند.
اما زماني كه دانشمندان سنگ‌هاي ماه را در سال 2006 مورد بررسي قرار دادند، متوجه شدند ميزان اكسيژن موجود در آن با اكسيژن بادهاي خورشيدي همخواني ندارد، و اين به آن معني بود كه پديده اي تركيب اكسيژن را در خاك ماه تحت تاثير قرار مي‌دهد.
اكنون دانشمندان ژاپني با بررسي داده‌هاي مدارگرد سلنا دريافتند مدارگرد ميزان بالايي از يون‌هاي اكسيژن را در حين حركت در مدار ماه در سال‌هاي 2007 تا 2009 رديابي كرده‌است. البته مدارگرد اين يون‌ها را تنها در پنج روز از دوره 27 روزه گردش به دور مدار ماه رديابي مي‌كرد.
اين دوره كوتاه درست درزماني ايجاد مي‌شود كه مگنتوسفر زمين ماه را از قرارگرفتن در معرض بادهاي خورشيدي حفظ مي‌كند. همانطور كه در تصوير بالا ديده مي‌شود، لايه محافظ زمين كروي نيست، اما به شكلي قطره‌اي سياره زمين را در بر گرفته‌است،درحالي كه لبه‌هاي گرد قطره به سمت خورشيد قرار دارند و دم دراز آن كه مگنتوتيل ناميده مي شود، تا پشت زمين امتداد يافته‌است.
اگرچه مگنتوسفر از زمين در برابر تمام تشعشعات خورشيدي محافظت مي‌كند، شدت بادهاي خورشيدي باعث رانده شدن ذراتي از اتمسفر زمين به بخشي از دنباله مگنتوسفر مي‌شود كه صفحه پلاسما نام دارد، و دانشمندان معتقدند قابل‌قبول‌ترين توضيح براي انتقال اكسيژن زمين به ماه همين است. به گفته محققان لايه‌هاي بالايي اتمسفر زمين داراي يون‌هاي اكسيژن است كه بادهاي خورشيدي به راحتي به سمت ماه مي‌رانند.
درصورتي كه اين فرضيه درست باشد، به آن معني است كه ماه بخشي از اكسيژن اتمسفر باستاني زمين را نيز در خود ذخيره كرده‌است، زماني درحدود 2.5 ميليارد سال پيش كه اتمسفر زمين بسيار جوان بود. مطالعه روي اين يون‌هاي قديمي مي‌تواند براي دانشمندان بسيار ارزشمند باشد، اما از آنجايي كه سطح ماه به صورت دائم مورد هجوم شهاب‌سنگ‌ها قرار دارد، يافتن اين يون‌ها روي سطح ماه كار ساده‌اي نخواهد بود.