البته اين مربوط به ثواب اخروي است و نكته مهم اينكه نتيجه اين نوع صبر، در دنيا هم ظاهر مي‌شود و منتظر آخرت نمي‌ماند. آري، استقامت در برابر گناه و اينكه انسان مقابل خواسته نفس مقاومت كند و گناهي را كه در توانش هست، انجام ندهد، چيزي نيست كه پاداش‌اش منحصر به آخرت باشد؛ بلكه در همين دنيا نيز نتيجه مي‌دهد. چه بسيارند انسان‌هايي كه از اين رهگذر و با ترك يك گناه، ره صدساله را يك شبه پيموده‌اند. يكي از بهترين نمونه‌هايي كه قرآن آن را به احسن‌القصص تعبير فرموده است، داستان حضرت يوسف و صبر و خودداري او از آلوده شدن به گناه مورد درخواست زليخاست. يوسف آن گناه را رد مي‌كند و زندان را بر قبول خواسته نامشروع زليخا ترجيح مي‌دهد، اما پاداش‌اش را در همين دنيا مي‌گيرد و به مقام و شأني رفيع مي‌رسد كه بسياري از اشراف و اعيان مصر در آرزوي آن به سر مي‌بردند. وقتي برادران وي، او را در قامت عزيز مصر ديدند متعجب شدند و يوسف كه شگفت‌زدگي آنان را ديد، گفت: «هركس تقوا پيشه كند و پرهيزكار باشد، خداوند پاداش‌اش را ضايع نمي‌كند» (يوسف90). معروف است كه روزي زليخا متوجه ازدحام مردم و همهمه آنان به احترام يوسف كه از مسيري مي‌گذشت، شد. نتوانست خود را كنترل كند و زبان به اعتراف باز كرد كه خداوند حاكمان را به‌خاطر معصيت خوار ساخت و بردگان را در اثر رعايت تقوا، بزرگ گردانيد.
بايد توجه داشت كه گناه، فقط گناهان كبيره يا گناهان جنسي نيست. مراقب باشيم از گناهان زيادي كه به‌خاطر فراواني و رايج بودنشان در جامعه، آنها را گناه نمي‌دانيم، پرهيز كنيم. غيبت، دروغ، بدبيني و سوء‌ظن، تهمت، معاملات غيرشرعي و اختلاط مال حلال و حرام، اختلاط محرم و نامحرم و... گناهاني هستند كه گاهي خواسته و گاهي ناخواسته آلوده آنها مي‌شويم و اجر و پاداش اخروي را از يك طرف و توفيقات دنيوي را از سوي ديگر از دست مي‌دهيم. بياييم حداقل براي دنيايمان هم كه شده، در قبال گناهان ريز و درشت صبوري كنيم و استقامت به‌خرج دهيم تا پاداشمان را نقد بگيرم و دنيايي آباد و البته آخرتي آبادتر داشته باشيم.