هر فرهنگ و ملتي به هنگام ديدار ادب خاصي دارند؛ بعضي دست تكان مي‌دهند، بعضي دست‌هاي يكديگر را مي‌فشارند، بعضي تعظيم مي‌كنند، بعضي درود و تحيت مي‌فرستند و... اما سلام اسلامي در كنار اظهار ادب به هنگام ملاقات و دعا براي سلامتي جسم و جان طرف مقابل، در حقيقت يك نوع اعلام صلح و سازش است. سلام اسلامي يعني رفيق، از جانب من خيالت راحت باشد، با تو در صلح و برادري هستم، به تو گزند و آسيبي نمي‌رسانم، به سلامتي جسم و روحت متعرض نمي‌شوم و مال، جان، ناموس و آبروي تو از سَمت من در امان است.
اگر سلام‌ها در جامعه ما بدين معنا اسلامي باشد خود ما مردم، شيريني زندگي با طعم عسل را مي‌چشيم. اگر سلام همسران در روزهاي زندگي مشترك، اسلامي باشد، خاتمه‌اش اين همه خشونت، خيانت و طلاق‌هاي غم انگيز نيست. اگر سلام همسايه‌ها به يكديگر اسلامي بود نه‌تنها در حق يكديگر كمترين آزاري را روانمي‌داشتند بلكه صبورانه چشم بر اذيت‌هاي گاه گاه ديگري مي‌بستند. اگر سلام‌ها در بازار، اسلامي بود، داد و ستد‌ها با سلام و صلوات آغاز مي‌شد ولي به رباخواري، كلاهبرداري، فريبكاري و... ختم نمي‌شد. اگر سلام ملت‌هاي دنيا به يكديگر حقيقت داشت اين همه جنگ‌هاي نابرابر و نقض حقوق بشر كجا بود؟
اي كاش تلاش مي‌كرديم سلام اسلامي درست تبيين شده و در ميان همه اقشار جامعه نهادينه شود تا حكمت تأكيد تعاليم ديني مبني بر اهميت پيش‌دستي در سلام، بلند سلام كردن، وجوب جواب سلام حتي در حال نماز، اهميت سلام به كودكان و... واضح و شفاف‌تر شود.
شايد ناظر به همين معناي سلام است كه پيامبر مهربان اسلام به 2 نكته در رابطه با كودكان توامان تأكيد مي‌كردند: سلام كردن به كودكان در كنار احساس مسئوليت نسبت به حفظ شخصيت و روح حساس آنها؛ يعني اگر سلام ما به كودكان سلام پيامبرگونه باشد، در تربيت و ايجاد روحيه بردباري، خودباوري، كارگروهي، كتابخواني، ايثار و... در نهاد اين عزيزان، تلاش خواهيم كرد.