اين روزها بسياري از مردم خوب كشورمان درگير اتفاقاتي شده‌اند كه بلاياي طبيعي خوانده مي‌شوند ولي به‌نظر مي‌رسد بخشي از ماجرا به مديريت غيرطبيعي بازمي‌گردد. تصاويري كه از استان‌هاي دچار مشكل پخش مي‌شود دل هر ايراني را به درد مي‌آورد. ما مردم نازنيني داريم. مردمي صبور و مهربان كه شخصا در سخت‌ترين دوران زندگي‌ام كه گرفتار بيماري بودم محبت و صفايشان را با عمق وجودم حس كردم. سؤال اينجاست كه براي اين مردم چه كرده‌ايم؟
به عنوان مدير و مسئول چقدر توانسته‌ايم وظايف‌مان را به درستي انجام دهيم و از آلامشان بكاهيم. اينكه نزديك به ايام نوروز و اصطلاحا در شب‌عيد بخش‌هايي از كشور دچار آسيب‌هاي جدي شده و خيلي‌ها خانه و آشيانه‌شان را به دليل سيل از دست داده‌اند يا گردوغبار ريه‌هايشان را سنگين كرده را چگونه مي‌توان توجيه كرد؟
باران رحمت الهي است و اين ما هستيم كه با بي‌توجهي‌هايي كه در گذشته انجام داده‌ايم، رحمت الهي را به وسيله‌اي براي افزايش آلام و دردهاي مردم تبديل كرده‌ايم. قاعدتا افرادي كه مسئوليت دارند بايد در چنين مواقعي پاسخگو باشند. اميدوارم در آينده پيش‌بيني‌هاي لازم براي جلوگيري از وقوع مجدد اين اتفاق‌هاي تلخ صورت بگيرد.
اينگونه نشود كه هرگاه آسمان ابري شد و باران آمد دل عده‌اي از هموطنان ما بلرزد. وقتي مسئوليت‌هايمان را جدي نمي‌گيريم و هر بلايي كه مي‌توانيم سر طبيعت مي‌آوريم، طبيعي است كه چنين رخدادهايي هم حادث شود. در اين ميان مردم چه گناهي كرده‌اند كه در استان‌هاي محروم زندگي مي‌كنند و حداقل‌ها هم از آنها دريغ شده است. اين همه شعار درباره عدالت سر داده‌شده ولي در عمل بسياري از مردم در فشار هستند و هر اتفاقي مي‌تواند همين زندگي‌هاي سخت و دشوار را هم با مصائب بيشتري همراه كند. اينكه كمي بيشتر فكر اين مردم باشيم انتظار زيادي نيست.
- بازيگر سينما، تئاتر و تلويزيون