«محمدجواد جوکار» يكي از همين عكاس‌هاست. او در سال1370 خورشيدي متولد شده و سه‌سال است که به‌طور حرفه‌ای عکاسی مي‌كند و عکس‌های نجومی‌اش در جشنواره‌های داخلی و خارجی برگزيده شده‌اند.
- چه‌چيز باعث علاقه‌‌تان به عکاسی شد؟
در سایت‌های عکاسی عکس‌های طبیعت را می‌دیدم و خیلی به اين كار علاقه‌مند شدم. تصمیم گرفتم دوربین بخرم و عکاسی را شروع کنم، اما نه تحصیلاتی در این زمینه داشتم، نه دوره‌ای گذرانده بودم.
- به جز عکاسی نجومی چه سبک‌هایی کار می‌کنید؟
عکاسی از طبیعت، عكاسي ورزشی و «ماکروگرافی» (عكاسي از نماي خيلي نزديك معمولاً از سوژه‌هاي كوچك). وقتی ماکروگرافی را شروع کردم تعداد كمي در ایران ماکروگرافی کار می‌کردند.
آن زمان هنوز منبع جامعی در سایت‌های فارسی وجود نداشت. در اینترنت با آقای عرب زبانی آشنا شدم و با اين كه زبان همدیگر را نمی‌فهمیدیم و هردو به زحمت انگلیسی صحبت مي‌كردیم، توانستم از او یاد بگیرم.
- به عنوان یک عکاس دید شما به دنیای اطرافتان چگونه است؟
به جزئيات توجه مي‌كنم، مثلاً وقتی با دوستانم به گردش می‌روم، تمام پرنده‌هایی را که روی درخت نشسته‌اند نگاه می‌کنم و لذت می‌برم، خیلی‌ها ممکن است به این جزئیات دقت نکنند.
- عکاسی نجومی چه سختی‌ها و شیرینی‌هایی دارد؟
سختی‌هایش زیاد است! برای عکاسی از کهکشان باید از شهر خیلی دور شد تا نور نباشد، مثلاً باید از شهری مثل تهران ۱۰۰ کیلومتر فاصله گرفت. یادم است یک شب که برای عکاسي رفته بودم، آتشی روشن کردم و دوربینم هم چند متر دورتر عکس می‌گرفت. یک‌دفعه متوجه شدم حدود بیست شغال و روباه آن اطراف جمع شده‌اند! ممكن بود به جای شغال و روباه کفتار یا گراز باشد!
شیرینی عکاسی نجومی این است که وقتی شب‌ها تا دیروقت عکاسی می‌کنم و تا صبح مشغول ادیت آن می‌شوم و آن را منتشر می‌کنم، ذوق و شوق ثبت یک عکس خوب تا چند وقت خوشحال نگه‌ام می‌دارد.
- شگفت‌انگیزترین چیزی که در عکاسی از کهکشان دیده‌اید چه بوده؟
وقتی که از کهکشان عکس خوبي با لوکیشن خوب می‌گیرم و یک شهاب در عکس می افتد.
- از جشنواره‌هایی که شرکت کردید و جایزه‌هایی که برنده شدید بگويید؟
سال اولی که در جشنواره‌ی خیام شرکت کردم، هشت تا از عکس‌هایم پذیرفته شد و دو تا از عکس‌ها به مرحله‌ي نهايي رسید. در سال دوم، چهار عكسم پذيرفته شد.
در جشنواره‌ي «اهلید» مقدونیه دو عکس، جشنواره‌ي «هیپا»ي امارات پنج عکسم پذیرفته شد و در جشنواره‌ي «سوني 2015» از بین ۲۲۰ کشور و «پي‌اس‌اي» آمریکا از بین 100 کشور تنها ایرانی‌اي بودم که موفق به کسب مدال شدم.
- چه ویژگی‌هايي عکس‌هايتان را متمایز می‌كند و باعث مي‌شود انتخاب شويد؟
مثلاً جشنواره‌ی خیام چهار مرحله داوری داشت که در هرمرحله چیزی بررسی می‌شد. پس از آن عکس‌ها شرایط حضور پیدا می کردند. برای این جشنواره من و یک عکاس دیگر در یک شب از اثر تاریخی کاخ ساسان عکس گرفتیم. عکس من جزء 20 عکس اول بود، ولی عکس او تا مرحله‌ي دوم آمد. دلیلش آلودگی نوری بود که در مرحله‌ي ادیت رعایت نشده بود.
- چه‌طور نوجوانی بوده‌اید؟
همیشه سعی کردم وقتی به چیزی علاقه دارم، آن را با تمام وجود ادامه دهم. این پشتکار از نوجوانی همراهم بوده و همیشه کمکم کرده است.
- به نوجوان‌هايی که به عکاسی علاقه دارند چه پیشنهادی دارید؟
به نظرم نه فقط در عکاسی بلکه در هرهنر یا شغلی، علاقه و انگیزه مهم‌ترین عامل است.
سارا نجفی، 14ساله
خبرنگار افتخاري از سروستان