دستگاه پاداش در مغز نقشی اساسی در بقای انسان و حیوان و نیز اختلالاتی مانند اعتیاد و چاقی دارد.
به گزارش رویترز پیتر دایان، ری دولان و ولفرام شولتز برندگان جایزه که هر سه بریتانیایی هستند، شگفتی و شادمانی خود را دریافت «جایزه مغز» ابراز کردند.
پژوهش‌های این دانشمندان که دوره‌ای تقریباً ۳۰ ساله را در برمی‌گیرد، نشان دادند که سلول‌های عصبی تولیدکننده دوپامین در کانون دستگاه پاداش مغز قرار دارند و بر رفتارهایی از تصمیم‌گیری، خطر کردن و قماربازی گرفته تا اعتیاد به مواد مخدر و اسکیزوفرنی تأثیر می‌گذارند.
شولتز متولد آلمان که استاد علوم اعصاب است و اکنون در دانشگاه کمبریج کار می‌کند، گفت: «این فرآیند زیست‌شناختی است که باعث می‌شود ما بخواهیم خانه یا ماشین بزرگ‌تری داشته باشیم یا در کارمان ارتقا پیدا کنیم.»
او گفت که سلول‌های تولیدکننده دوپامین مانند «شیطانک‌هایی در مغز ما هستند که ما را به سوی به دست آوردن پاداش بیشتر می‌رانند.»
دایان که رئیس واحد علوم اعصاب محاسباتی گتسبی در یونیورسیتی کالج لندن است، با پژوهش‌هایش یافته‌های شولتز را تکمیل کرد و نشان داد که انسان‌ها چگونه اهدافشان را از طریق یک دستگاه بر اساس دوپامین تغییر می‌دهند و روزآمد می‌کنند یا به عبارت دیگر «خطا در پیش‌بینی پاداش» را تصحیح می‌کنند.
او نشان داد که رفتارهای آینده ما بر اساس بازخوردهای مداوم مغزی دراین‌باره است که آیا پاداش‌های پیش‌بینی‌شده مطابق انتظارمان هستند یا بهتر یا بدتر از انتظارمان.
باب دولان از مرکز روان‌پزشکی محاسباتی سالمندی یوسی‌ال ماکس پلانک در برلین آلمان به کاوش بیشتر تأثیر دوپامین بر روند تصمیم‌گیری پرداخت.
هنگامی که افراد پیر می‌شوند، حدود ۱۰ درصد سلول‌های عصبی تولیدکننده دوپامین را از دست می‌دهند، بنابراین ممکن است شخص نتواند به‌طور دقیق پاداش‌های آینده را پیش‌بینی کند. دولان نشان داده است که این توانایی را می‌توان با دادن منابع بیشتر دوپامین به افراد سالمند بازگرداند.
جایزه یک میلیون یوروی مغز به وسیله بنیاد لوندبک در دانمارک هر سال برای تقدیر از دانشمندانی اهدا می‌شود که سهم عمده‌ای در پیشرفت علوم اعصاب داشته‌اند.