عده‌اي اين روش را بدون اشكال و عده‌اي غيرانساني مي‌دانند. هم‌اكنون قوانين مانع از پيوند از فرد زنده است اما بحث‌ها براي تغيير شرايط ادامه دارد.
چندي پيش يحيي كمالي‌پور، رئيس كميسيون قضايي مجلس از خلأهاي قانوني موجود در اين زمينه صحبت كرد و گفت: گذر زمان زمينه‌ساز بروز جرايمي شده كه جرم‌انگاري براي آن در قانون پيش‌بيني نشده است.
متأسفانه نحوه اهداي عضو به سمتي پيش رفته كه گاهي افراد اعضاي بدن خود را به‌دليل مشكلات اقتصادي مي‌فروشند و همين اقدامات زمينه جولان قاچاقچيان را فراهم مي‌كند، در اين مسير ما شاهد جرايم متعددي هستيم به‌گونه‌اي كه گاهي متخلفان براي رسيدن به مقاصد خود افرادي را گروگان مي‌گيرند تا بتوانند برخي اعضاي بدن وي را خارج كنند.به گفته اين نماينده مجلس اين تخلفات به‌صورت پنهاني انجام مي‌شود اين در حالي است كه به اعتقاد كارشناسان وزارت بهداشت، انجام هرگونه عمل پيوند نياز به تجهيزات بيمارستاني دارد و قاعدتا اين اتفاق در بيمارستان‌هاي تحت پوشش وزارت بهداشت رخ نداده است.
دكتر سيدمحمد كاظميني، رئيس مركز مديريت پيوند اعضاي وزارت بهداشت ضمن تكذيب خبر‌هاي مربوط به دزديدن كودكان براي قاچاق اعضاي بدن در ايران گفت: برخي مسئولان اهداي كليه افراد زنده را قابل‌قبول مي‌دانند و معتقدند كه بايد براي آن قانون تدوين شود. اين در حالي است كه در دنيا از اين مرحله عبور كرده‌اند و تجارت عضو را غيراخلاقي و غيرانساني مي‌دانند.
هم‌اكنون استفاده از اعضاي موارد مرگ مغزي بيش از نيمي از نياز پيوند كليه را فراهم مي‌كند. سابقه مدل ايراني پيوند كليه كه بر مبناي نوعي اهدا از كليه افراد زنده است، از سال‌هاي پيش شروع شد به‌طوري كه اين مدل قبل از تصويب قانون استفاده از مبتلايان مرگ مغزي و به‌خصوص در زمان جنگ كه محدوديت دياليز وجود داشت، بسيار كارآمد و نجات‌دهنده بيماران بوده است. اين مدل مشكلاتي هم ايجاد مي‌كند كه در شرايط فعلي به گفته دكتر كاظميني بايد اصلاحاتي در آن صورت بگيرد.
او گفت: البته در رابطه با اهداكنندگان زنده عضو، هنوز قانون مدوني وجود ندارد و در برخي موارد مثلا در قانون بودجه هديه به ايثارگران به آن اشاره مي‌شود اما در وزارت بهداشت چند دستورالعمل در اين‌باره وجود دارد كه همه در جهت جلوگيري از تجاري‌شدن و ساماندهي اين موضوع هستند. در سال‌هاي اخير دغدغه قابل احترام متخصصان پيوند اين بوده است كه چگونه مي‌توان با توجه به كمبود اعضاي پيوندي كه اصولا جهاني هم هست، از تجربه بسيار ارزنده در نجات بيماران براي سال‌هاي جنگ استفاده كرد و موضوعات اخلاقي و حقوق انساني و دفاع از محرومان و اهداكنندگان را بيش از پيش درنظر گرفت؟ بر اين اساس اين بحث اخيراً در شوراي‌عالي پيوند نيز مطرح شد و در حال پيگيري است.
آنگونه كه ديوارهاي شهر نشان مي‌دهد شرايط اقتصادي به‌گونه‌اي است كه دريافت اعضاي بدن از حس انسان‌دوستي خارج شده و وارد مقوله اقتصادي شده است. حال بايد ديد تصميمات در اين حوزه چرخه را براي بهترشدن فقيران مي‌گرداند يا كساني كه از روي انسان‌دوستي عضو خود را اهدا مي‌كنند.