پزشکان اغلب این آزمون تشخیصی را برای شناسایی سرطان و اندازه‌گیری تاثیر درمان سرطان به کار می‌گیرند.
این آزمون همچنین برای بررسی میزان جریان خون به قلب و تشخیص بیماری های عروق کورونری - شریان‌های تغذیه‌کننده عضله قلب - به کار می‌رود.
در بیماران دچار اختلالات حافظه، پزشکان از پت اسکن برای تشخیص تومورهای احتمالی که قابل برداشت بوسیله جراحی باشند استفاده می‌کنند.
روش انجام پت اسکن این است که پرستار یک ماده رادیواکتیو را به درون رگ تزریق می‌کند که به یک ترکیب موجود در بدن مثلا قند یا گلوگز خون متصل می‌شود. سپس بیمار بر روی تخت معاینه دراز می‌‌‌کشد و از درون دستگاه پت اسکن - که مانند یک دونات بزرگ است - عبور داده می‌شود. حلقه‌های این ماشین انرژی ساطع‌شده از ماده رادیواکتیو در بدن را شناسایی می‌کنند.
نتایج حاصل به صورت یک تصویر دارای رنگ‌ها و درخشندگی متفاوت عرضه می‌شود.
بافت سالم از گلوکز برای تولید انرژی استفاده می‌کند و در نتیجه در تصویر پت به صورت رنگ روشن ظاهر می‌شود.
اما بافت سرطانی حاوی میزان‌های بالاتری از گلوکز است، و بنابراین ماده رادیواکتیو بیشتری را جذب می‌کند و در تصویر پت رنگ‌های روشن‌تری به خود می‌گیرد.
LiveScience,12 Nov., 2007