مهارت موردنیاز: به مهارت خاصی نیاز ندارد.
سن مناسب برای این بازی: 2 تا 3سالگی.
وسایل موردنیاز: به وسیله خاصی نیاز ندارد.
اهداف: آشنایی با احساسات، هیجانات و تقویت مهارت‌های کلامی. شاید شما هم بچه‌هایی را دیده باشید که از موضوعی عصبانی هستند ولی حاضر به صحبت درمورد آن نیستند؛ یا خوشحالند ولی نمی‌توانند آن را بیان کنند.
حتی ممکن است شما بخواهید با آنها در این موارد صحبت کنید اما آنها منکر اضطراب یا ترسشان شوند. این مسئله دلایل گوناگونی دارد. یکی از دلایل آن آشنانبودن بچه‌ها با احساسات خودشان است.
روش:
* روبه‌روی کودکتان با کمی فاصله روی زمین بنشینید؛ طوری که او بتواند کاملا صورت شما را ببیند.
* برای شروع از احساسات ساده و ملموس‌تر استفاده کنید؛ مثل خوشحالی، عصبانیت یا ترس. احساساتی مثل خجالت‌کشیدن، احساس گناه یا حسادت را – که برای کودک خیلی ملموس نیست – برای مراحل بعدی یا سنین بالاتر بگذارید.
* حالت صورت خود را به شکلی که کاملا نشان‌دهنده احساس موردنظرتان باشد دربیاورید. مثلا در عصبانیت اخم کنید، چشمانتان را کمی گرد کرده و دهانتان را بسته نگه دارید، سپس از کودکتان بخواهید که حدس بزند شما چه احساسی دارید.
* بعد از آنکه کودکتان حدس زد – بدون دادن جواب درست – داستانی را تعریف کنید که در آن، این احساس به شما دست داده است. به عنوان مثال، شما قیافه خندانی دارید، پس داستان‌تان می‌تواند درمورد گرفتن هدیه یا یک نقاشی از کودکتان باشد.
در رابطه با داستان، توجه داشته باشید موضوعاتی را مطرح کنید که برای کودکتان ملموس بوده و او نیز آنها را تجربه کرده باشد.
* بعد از تعریف داستان، درمورد احساس مطرح‌شده با کودکتان صحبت کنید؛ درمورد موقعیت‌های دیگری که می‌توانند این احساس را ایجاد کنند. سعی کنید از اتفاقات چند روز گذشته – که برای او افتاده – استفاده کنید. نکته مهم دیگر – که باید در رابطه با آن صحبت شود – نحوه برخورد صحیح با این احساس است. به عنوان مثال زمانی که از موضوعی می‌ترسیم، چه کارهایی می‌توانیم انجام دهیم که ترسمان کمتر شود یا انجام چه کارهایی اشتباه است.
مثلا صحبت با یک بزرگتر می‌تواند به ما در پیداکردن راه‌حل برای ترسمان کمک کند ولی جیغ‌کشیدن یا فرار فایده‌ای ندارد.
* در مرحله بعد، نوبت کودک است که با تغییر حالت صورت، برای شما معما طرح کند.