تاریخ انتشار: ۵ اردیبهشت ۱۳۹۶ - ۱۱:۴۶

اصلاً این انسان‌هایی که مدام از گل و بلبل و چمن و چمنزارِ بهار تعریف می‌کنند، خودشان از نزدیک بنفشه و میخک واقعی دیده‌اند؟ پای درددل لاله‌ی دل‌سوخته نشسته‌اند؟

می‌دانند سمفونی شماره‌ي 6 کلاغ‌ها با چه نُتی آغاز می‌شود؟ این‌ها كساني هستند که به محض تمام‌شدن تابستان و شروع پاییز به بهانه‌ی این‌که زمان زود می‌گذرد، به فکر لحظه‌ی نوشدن سال می‌افتند.

گاهی با خودم فکر می‌کنم حتماً در عوض شعر سرودن برای بهار و بدگویی از گرمای تابستان و ‌فرش برگ پاییز و هنرهای تجسمی زمستان پاداش بزرگی مي‌گيرند.

آهای بهار! می‌خواهم مستقیم با خودت صحبت کنم! حواست باشد! آن‌قدر‌ها هم دوست‌داشتنی‌تر از تابستان و تعطیلات مورد علاقه‌ی بچه‌ها نیستی! آن‌قدرها هم رنگارنگ‌تر از پاییز نيستی. آن‌قدرها هم مهربان نیستی که مثل زمستان برای موجودات لالایی بخوانی و خسته نشوی. ای بهار! زود تمام ‌می‌شوی! اين‌قدر به خودت نناز!

 

پرنيان محمدنژاد

خبرنگار جوان از تهران

عكس: دريا اخلاقي،16ساله، خبرنگار افتخاري از تهران