به گزارش ایرنا از پایگاه خبری مدیکال ساینس، یکی از قابلیت‌های بسیار مهم این شیوه درمانی جدید این است که با استفاده از چند سلول والد که توسط یک اهدا کننده در اختیار متخصصان قرار گرفته است، می‌توان صدها بیمار را درمان کرد.
آسیب‌های قرنیه یکی از مهمترین عوامل اختلالات بینایی و کوری محسوب می‌شوند و تنها در آمریکا سالانه بیش از 100 هزار پیوند قرنیه انجام می‌شود. این در حالی است که یک سوم از پیوندها ناموفق هستند و به تعداد کافی اهدا کننده قرنیه سالم وجود ندارد.
پیش از این تلاش‌های ناموفقی برای تولید قرنیه کامل از طریق کشت سلولی انجام گرفته است. اما محققان استنفورد به جای تولید قرنیه کامل به سراغ کشت سلول‌های آن رفته‌اند. این محققان پس از برداشت چند سلول والد قرنیه از چشم اهدا کننده، سلول‌ها را درون ظروف خاص حاوی یک محلول گرم قرار می‌دهند تا سلول‌های جدید قرنیه را بسازند.
این سلول‌های والد که با عنوان سلول پروژنیتور شناخته می‌شوند، شباهت زیادی به سلول‌های بنیادین دارند، اما تنها قادرند نوع خاصی از سلول‌ها را که در این مورد سلول‌های قرنیه هستند، تولید کنند.
پس از تولید سلول‌های قرنیه، محققان آن‌ها را با استفاده از نانوذرات، مغناطیسی کرده و به چشم بیمار تزریق می‌کنند. پس از این کار با استفاده از یک برچسب الکترومغناطیسی، این سلول‌ها را به قسمت پشت قرنیه هدایت می‌کنند. سپس نانوذرات مغناطیسی از سلول‌ها جدا شده و پس از خروج از چشم بیمار از طریق ادرار دفع می‌شوند.
محققان در آزمایشات اولیه توانستند سلول‌های جدید را با موفقیت به چشم بیمار منتقل کنند. قرار است در مرحله بعدی کار میزان بهبود وضعیت قرنیه بیماران و وضعیت بینایی آن‌ها ارزیابی شود.
محققان امیدوارند روزی بتوانند سلول‌های قرنیه را به‌صورت انبوه تولید و نگهداری کنند تا در صورت نیاز بدون اتلاف وقت بتوان قرنیه آسیب دیده را ترمیم کرد.