این شبه اتوبوس جمع‌و‌جور، قرار است در محدوده‌ی گرینویچ مسافران را به مقصد برساند؛ البته فعلاً در یک مسیر مشخص و تقریباً آسان.
هری حاصل کار لابراتوار تحقیقات حمل و نقل بریتانیا (TRL) است که به تازگی اعلام کرده در حال انجام سلسله تحقیق‌هایی بر روی خودروهای بدون راننده‌ی عمومی است. این آزمایشگاه آینده‌ی روشنی برای هری پیش‌بینی کرده و می‌خواهد این شاتل را به یک خط مسافربری فرعی در سیستم حمل و نقل شهری تبدیل کند. به‌خصوص در قسمت‌هایی که هیچ خبری از مترو، تراموا یا اتوبوس نیست.
هری با سرعت بیش از 11کیلومتر در ساعت می‌تواند حرکت کند و در یک مسیر یک کیلومتری حدود صدنفر را از مبدأ به مقصد برساند.
این وسیله می‌تواند برای محله‌های کوچک منطقه‌ي گرینویچ که در آن مردم برای دسترسی به خطوط حمل و نقل عمومی با مشکل مواجهند، بسیار کاربردی باشد.
مسيري كه فعلاً براي هري تعيين شده، یک مسیر زیبا و پر رفت و آمد است که عابران پیاده و دوچرخه‌سوارها در آن رفت‌وآمد مي‌كنند و حالا قرار است هری مسافران را در اين مسير بالا و پایین ببرد.
پنج دوربین دیجیتال و سه‌لیزر به این شاتل کمک می‌کنند كه بتواند مسیر را تشخیص دهد و از برخورد احتمالی با عابران پیاده و دوچرخه‌سوارها پرهيز کند. دکتر «گریم اسمیت»، مدیر شرکت آکسبوتیکا، شرکت تحقیق و توسعه درباره‌ی خودروهای بدون راننده، در اين‌باره می‌گوید:
«این نوع خودروها به‌زودی در سیستم حمل و نقل عمومی جای خود را مي‌يابند و مردم نباید با اکراه از آن‌ها استفاده کنند. این نوع خودروها می‌توانند مسیر را صدمتر جلوتر از خودشان ببینند و اگر مشکلی دریافتند به راحتی ترمز کنند. هم‌چنین اگر هر مسافری در این خودروها احساس کرد که نیاز به ترمز اضطراری دارد، می‌تواند خودش ترمز را
بکشد.»
هری طراحی شده است تا در مسیرهای پیاده‌راه که امکان رفت و آمد ماشین وجود ندارد، امن و آرام در میان عابرهاي پياده و دوچرخه‌سوارها حرکت کند و مسافرانش را به مقصد برساند.