براساس گزارش ساينس الرت، موسسه پژوهشهاي هوايي نروژ براساس الگوي پراكندگي دو ايزوتوپ راديواكتيو سزيوم محاسبه كردهاند كه ميزان آلودگي انسانهايي كه خارج از ژاپن زندگي ميكنند،به مواد راديواكتيو 0.1 ميليسيورت است.
هرچه افراد از نظر فاصله به مركز اين رويداد نزديكتر باشند، ميانگين دوز تشعشعات طي چند سال به 0.5 ميلي سيورت نزديكتر ميشود. محققان براي انجام اين محاسبات از اطلاعاتي استفاده كردند كه توسط سازمان معاهده ممنوعيت آزمايشهاي اتمي گردآوري شدهبود، گروهي كه به واسطه بررسي فعاليتهاي لرزهاي و پراكندگي ذرات راديواكتيو در اتمسفر بر انفجارهاي اتمي در سرتاسر جهان نظارت دارند.
يكي از اين ذرات سزيوم 137 است، عنصري سنگين كه ميتواند به لطف توانايياش در حل شدن در آب، مسافتهاي بسيار طولاني را بپيمايد از اين رو نشانگر خوبي براي تعيين ميزان نفوذ مواد راديواكتيو به شمار ميرود.
دانشمندان تخمين زدهاند درحدود 23 درصد از سزيوم 137 به واسطه نشت نيروگاه فوكوشيما در ژاپن باقي مانده و مابقي آن وارد اقيانوسها شدهاست.
واحدهايي كه معمولا براي تشريح ميزان تشعشعات راديواكتيو به كار گرفته ميشوند بكرل يا Bq و سيورت يا Sv هستند. بكرل شدن راديواكتيو بودن را نشان ميدهد، يك بكرل برابر ذرهاي است كه در هر ثانيه متلاشي ميشود. يك موز داراي 15 بكرل ماده راديواكتيو، پتاسيم است.
براي اينكه بدانيد اين دوز از راديواكتيو با بدن انسان چه ميكند، بايد از واحد سيورت استفاده كرد. سيورت ميزان انرژي راديواكتيوي كه بدن از تشعشعات دريافت ميكند را شرح ميدهد، يك سيورت يك ژول از انرژي در ازاي هر كيلوگرم وزن بدن انسان است. اگر در همين لحظه يك سيورت از تشعشعات دريافت كنيد، زنده خواهيد ماند اما طي چند ساعت آينده دچار تهوع خواهيد شد و طي چند هفته آينده به اختلالات مرگبار ناشي از آلوده شدن به راديواكتيو مبتلا ميشويد.
خوردن يك موز برابر جذب 0.1 سيورت يا 0.0000001 ژول انرژي از تشعشعات در ازاي هر كيلوگرم از وزن بدن است. اما اين ميزان هيچ ضرري براي بدن ندارد. براي اينكه پتاسيم موجود در موز بتواند به مادهاي مرگبار تبديل شود، انسان بايد به يكباره 35 ميليون موز بخورد كه در اين صورت ديگر نيازي به تشعشعات پتاسيمي نيست، فرد از پرخوري خواهد مرد.
محققان در مورد نيروگاه فوكوشيما تخمين زدهاند كه 163 ترابكرل در آمريكاي شمالي پراكنده شدهاست، يعني برابر 11 تريليارد موز كه در سرتاسر قاره آمريكا پخش شدهباشند. در اروپا اين ميزان به 14 ترابكرل رسيدهاست و آسيا 47 ترابكرل نيز در سراسر آسيا پراكنده شدهاست.
به گفته محققان بيش از 80 درصد از اين آلودگيها در دو قطب و اقيانوسها نشست كردهاند از اين رو ساكنان زمين در كمترين حد ممكن در معرض آن قرار گرفتهاند. محققان همچنين تخمين زدهاند ژاپنيهاي نزديك به فوكوشيما در سه ماهه اول وقوع فاجعه، در معرض يك تا پنج ميليسيورت تشعشعات قرار داشتهاند.
طي يك سال گذشته بيشتر ساكنان زمين در معرض 1.5 تا 3 ميلي سيورت تشعشع راديواكتيو قرار گرفتهاند و اين آلودگي از طريق پرواز در مسافتهاي طولاني، يا منابعي مانند سنگهايي كه زير پا قرار دارند، غبارهاي ذغال پراكنده در هوا و يا مصرف مواد غذايي خاص به آنها منتقل شدهاست.