براساس گزارش ساينس الرت، نتايج اين مطالعه جديد نشان مي‌دهد بذرهاي اين گل زيبا مي‌توانند در برابر تشعشعات فرابنفشي با قدرت 6 ميليون برابر شدتي كه از آن براي استريل كردن آب آشاميدني استفاده مي‌شود، مقاومت كنند. اين دانه‌ها حتي مي‌توانند در برابر ميزاني از تشعشعات كه به دي‌ان‌اي بدن آسيب مي‌رسانند براي دوره‌اي چندصدروزه از خود مقاومت نشان دهند.
به گفته ديويد تفر محقق مركز مطالعاتي ورساي در فرانسه، نمي‌توان گفت كه با كشف توانايي اين بذر مدركي بر تاييد فرضيه پنسپرميا، فرضيه‌اي كه براساس آن زندگی در جایی ايجاد نمي‌شود بلکه همواره در جهان وجود داشته‌است و بذرهای آن در گوشه و كنار جهان هستی با كمك سيارك‌ها يا دنباله‌دار‌ها پراکنده و پیوسته از نقطه‌ای به نقطه دیگر منتقل مي‌شود، به دست آمده‌است اما مي‌توان گفت كاهش مقاومت گياهان در برابر شرايط موجود در فضا اين فرضيه را عملي‌تر نشان مي‌دهد.
بذرهاي ديگري كه در اين آزمايش مورد بررسي قرار گرفتند تحت تاثير تشعشعات فرابنفش سوخته و نابود شدند و نشان دادند كه بذر گل نيلوفر پيچنده از ويژگي‌هاي خاصي برخوردار است كه آنها را جان‌سخت‌تر مي‌كند. محققان پس از قرار دادند بذرها در برابر ميزان شديدي از تشعشعات فرابنفش توانستند بذرها را كشت كرده و گياه بنفشه را از آنها پرورش دهند.
بذرهاي نيلوفر پيچنده معمولا بزرگ و از پوسته‌اي ضخيم برخوردار است و مي‌تواند پيش از جوانه زدن براي چندين دهه در خاك زمين باقي بماند. محققان باور دارند فلاونوئيد موجود در پوسته اين بذر، تركيبي كه مانند يك ضد‌آفتاب طبيعي عمل مي‌كند، مي‌تواند در بقاي اين بذرها نقشي كليدي داشته‌باشد.
اكنون بايد اين بذرها در محيط فضا مورد آزمايش قرار گيرند تا مقاومت آنها در چنين محيطي نيز سنجيده شود، با اين‌همه محققان باور دارند اين بذر راهي بالقوه براي پراكندن حيات در سياره‌هايي فراتر از زمين خواهد بود.