ما سال‌هاست كه در جمهوري اسلامي به دليل وجود نيروهاي كاركشته اطلاعاتي و امنيتي شاهد چنين مسائلي نيستيم. براي همين، وقتي هم اخباري از اين دست به گوشمان مي‌رسد بسيار شگفت‌زده مي‌شويم و حتي ممكن است برخي هم نااميد شوند اما جاي نااميدي بايد قدردان امنيتي باشيم كه سال‌هاست از موهبت آن بهره‌منديم. بزرگي، اين بخش از دعاي كميل را زيبا تعبير مي‌كرد؛ «مولاي متقيان در دعا مي‌فرمايند «وكم من فادح من البلاء اقلته». همه ما ديده‌ايم وقتي شهاب سنگي از آسمان به زمين مي‌خورد دانشمندان و رسانه‌ها و چه و چه سراغ آن مي‌روند و اگر جايي را هم تخريب كند همه شكايت مي‌كنند اما كسي نمي‌گويد خداوند چطور چتر مغناطيسي بزرگي دور زمين كشيده كه شهاب سنگ‌هاي بي‌شماري را از زمين دور مي‌كند». حال ماجراي امنيت هم همين است، يعني وقتي مي‌بينيم اتفاقي مثل روز چهارشنبه در كشور مي‌افتد نياز است نگاهي دوباره به اين مفهوم حياتي داشته باشيم. امنيت، زواياي زندگي فردي و اجتماعي و سطوح رواني و فرهنگي و اخلاقي تا رفتارهاي اجتماعي را شامل مي‌شود و در حوزه‌هاي فردي و اجتماعي تأثيرگذار است.
دشمن همواره از اقتدار، هشياري، تسلط و ابتكار عمل مسلمانان واهمه دارد و جانب احتياط را در برخورد با آنان در پيش مي‌گيرد. اين موضوع به ثبات، پايداري و همسويي عوامل و عناصر تعيين‌كننده وحدت، اقتدار و امنيت در جامعه اسلامي مربوط مي‌شود و هرچه بر انسجام، اعتماد و اعتصام به حبل‌الله افزوده شود، بر اقتدار امت اسلامي در برابر بيگانگان افزوده خواهد شد. اهم در اين قضيه اين است كه از ديدگاه قرآن ريشه و اساس امنيت فردي و اجتماعي را بايد در ايمان و باورهاي عميق ديني و تقويت بنيادهاي معنوي جامعه جست‌وجو كرد و بايد به سراغ امنيت روحي، فكري، فرهنگي و آرامش و اطمينان باطني رفت و اساس آن را در ياد خدا و عشق به كمال پي گرفت؛ كه «الا بِذِكرِ‌الله تَطْمَئِنُّ القُلوب».
جان كلام اين است كه فقط وقتي مي‌شود حوادثي مثل تيراندازي در مجلس و حرم امام(ره) را پشت سر گذاشت كه ملت با هم متحد باشند و دل‌هايشان را به خدا بسپارند.