(البته بنده اغلب به حالت درازكش تلويزيون تماشا مي‌كنم؛ اما هنوز فعل «به تماشاي تلويزيون مي‌خوابم» در فرهنگستان تصويب نشده است.) چند شب پيش يكي از شبكه‌ها فيلمي را نمايش مي‌داد كه در پايين تصويرش علامت «تماشاي اين فيلم براي افراد زير 14سال مناسب نيست» ديده مي‌شد. پس معلوم بود كه آن فيلم براي من هم مناسب نبود، اما ناپرهيزي كردم و به تماشايش نشستم. داستان فيلم درباره گرفتار شدن زني جوان در يك پاركينگ به‌دست يك مرد رواني بود و طبيعتا فيلم، پر بود از خون و خشونت و بريدن و دريدن و ترسيدن.
كوتاه اينكه بنده هنگام پخش بسياري از صحنه‌هاي جنون‌آميز، جلوي چشمم را مي‌گرفتم كه حالم به هم نخورد.چيزي هم از آن صحنه‌ها نمي‌نويسم كه مبادا خاطر شما مشوش شود.
كمي كه از تماشاي فيلم گذشت، پي‌بردم كه گردانندگان سيما براي رعايت حال جنس مذكر ايراني با شيوه‌هاي نوين قسمت‌هاي نامناسب لباس اين خانم را اصلاح كرده بودند.
بعد يادم آمد: در تلويزيون ما كمابيش فيلم‌هايي به نمايش درمي‌آيند كه صحنه‌هاي خشونت‌آميز و گاه مهوعي دارند و ظاهرا در اين زمينه تيغ مميزي چندان هم تيز نيست!
سؤال من از متخصصان امر اين است:
آيا خشونت‌هاي اينگونه فيلم‌ها به اندازه بد لباسي هنرپيشگان همين آثار زيانبار نيست؟
آيا حقيقتا ضرر و زيان خشونت كمتر است؟
آيا به نمايش گذاشتن دريدن شكم و به خون كشيدن سر و صورت او به جامعه آسيب نمي‌زند؟
- شاعر و پژوهشگر ادبيات