همه مي‌دانيم كه سامان يافتن وضعيت محيط‌زيست ما، انحصارا در گرو انتخاب يك فرد است؛ هرچند بهترين گزينه نباشد. درك جامعه ما از مقوله محيط‌زيست، شيوه معيشت نفتي و تك محصولي ما، آغشته بودن همه‌‌چيز به سياست، نگاه غيرعلمي و غالبا ضد‌علمي تصميم‌گيرندگان ما كه در مسير فاجعه تا آنجا پيش مي‌روند كه بروز آن بر همه آشكار شود و آلودگي هوا در كلانشهرها كه نفس بر شهر بسته‌اند بهترين نماد آن است. همه گواهند بر آنكه انتخاب يك فرد راهگشا نيست. اما دوستان اكنون فرصت پرداختن به همه اين مباحث نيست و فقط قرار است در اين مقطع بگوييم كه چه‌كسي اگر در اين جايگاه بنشيند ما را اندكي به شناخت و سپس حل اين مشكلات بيشتر ياري خواهد كرد. بنا براين اكنون بحث در مورد مشكلات ساختاري، فرهنگي، اقتصادي و سياسي موجد اين وضع را به كناري نهيم و بر مناسب‌ترين فرد متمركز شويم.
من هرگز در دوران زندگي حرفه‌اي‌ام حقوق‌بگير سازمان حفاظت محيط‌زيست نبوده‌ام و جز در دوران تصدي سركار خانم دكتر ابتكار، بعد از انقلاب پا به اين سازمان نگذاشتم. 2بار برنده جايزه ملي محيط‌زيست شده‌ام و هر دو بار در زمان تصدي ايشان بوده است. به غيرآن نيز در انتخاب كتاب سال محيط‌زيست مورد عنايت ايشان قرار گرفته‌ام و از پشتيباني ايشان در پيشبرد مدارس طبيعت نيز تا حدودي سود جسته‌ام. اما عزيزان امروز زمان جبران محبت‌ها نيست و ما نيز همچون ايشان مي‌بايد دل در گرو حل مشكلات محيط‌زيست كشور داشته باشيم و من شخصا اين مشكلات را در اين مرحله از توسعه كشور بس گسترده‌تر و پيچيده‌تر از آن مي‌دانم كه با برنامه‌هاي مورد نظر ايشان اميدي به حل پايدار آنها باشد.
ما نيازمند كسي هستيم كه نگاهي بوم‌شناسانه، جامع، سيستمي، علمي و چندوجهي به محيط‌زيست داشته باشد و خود را وامدار هيچ جريان سياسي و اقتصادي نبيند، شجاعت بيان و پيگيري نظرات خود را داشته باشد، در مقابل لابي‌هاي قدرت كه راه‌حل همه‌‌چيز كشور را فولاد و بتن بيشتر مي‌بينند و از هر در كه رانده مي‌شوند از پنجره‌اي ديگر بازمي‌گردند، بايستد و در عين حال به نگاه صاحب‌نظران و دلسوزان نيز وقعي درخور بنهد. بايد مسائل محيط‌زيست و منابع كشور را كه امروز حل هر بخش آنها همچون گوشت قرباني در اختيار نهاد و سازماني جداگانه قرار گرفته يكپارچه ببيند و در جهت شناخت، ساماندهي، تجميع و يكپارچه‌سازي تصميمات مرتبط با آنها بكوشد. بايد جامعه بزرگ و نمايندگان مردمي آنها، تشكل‌ها، سرمايه‌ها و ظرفيت‌هاي اجتماعي را واقعا به‌حساب آورد و در انتخاب مديران جز شايستگي به هيچ‌چيز ديگر بها ندهد. ما نيازمند كسي هستيم كه در مورد تعيين تكليف اين سازمان و جايگاه قانوني‌اش، اينكه يك سازمان اجرايي است يا ناظر، اينكه نسبت آن با حفاظت منابع چيست، منابع از نظر او كدامند و چه برداشتي از امر پيچيده محيط‌زيست در دوران جديد دارد، نظري روشن داشته باشد.